Canımı nasıl yakıp geçip gitti öyle. Sanki diri diri toprak atti uzerime. Hiç canı yanmadi mi onca resmi silerken. Yanmıştır elbet. Canının yanmasi bile canımı yakıyor. Gözlerimin önünde bir bir azaldı resimlerimiz. Sayi git gide düştü. Alabildiğim kadar ss aldım. Canımı yaksa da tekrar tekrar bakıyorum. Hala inanamıyorum. Ne oldu da böyle olduk bilmiyorum bile. Üstelik iyi olmadığımı tahmin ediyordur. Mutlaka birşey olmuştu. Belki de tehtid etmişlerdi. Gerçi o bunlari umursamazdi. O ne olursa olsun gitmez, birakmazdi ruhumu. Canını sevdiğim insan. Belki bu yazıyı görmeyecek, okumayacak, umursamayacaksın. Ama eğer okuyup buraya kadar bile geldiyse gözlerin hala umudum var. Gelebileceğin bir limanın var unutma. Bekleyeceğimi unutma.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UMUDUM'A HASRETLE
RandomÖlüm varlığını sürdükçe mutlu son olmazmış derdi. Canını sevdiğim. Hiçbir kalıba sığdıramadığım. Ruhumun ikinci yarısı... Beni her türlü olumsuzluklardan kurtardı. Şimdi çekip gitti. Ve bu kitap ona ayırdığım mektuplardan ibaret.
