Hate Over Love (Βιβλίο #2)

Η αλήθεια

Αλιάνα POV

Έκλεισα αστραπιαία το παράθυρο πίσω μου, λες και αν το έκανα αυτό τίποτα από όλα αυτά που είδα δεν θα ίσχυαν. Ασφάλισα τα παραθυρόφυλλα με τις βαριές μπεζ κουρτίνες και βούλιαξα στο απαλό στρώμα του κρεβατιού μου. Ανέβασα τα σκεπασματα μέχρι το λαιμό μου και συγκεντρώθηκα στα σχέδια του λευκού ταβανιού.

Ενώ ήθελα απεγνωσμένα να διαψευσω τις σκέψεις και τις υποψίες μου, ξέρω ότι είναι αν όχι αδύνατο, εξαιρετικά δύσκολο. Αισθάνομαι πως σταδιακά βρίσκω τις απαντήσεις στα ερωτήματα που είχα όλο αυτό το διάστημα και όλα αρχίζουν να μπαίνουν στη θέση τους μετά από πολύ καιρό.

Ο Νικολας απομακρυνοταν από εμένα, επειδή δεν ήμουν η μοναδική σχέση στη ζωή του. Υπήρχε κάποια άλλη. Προφανώς μετάνιωσε την απόφαση του να με φέρει εδώ πέρα. Αυτός είναι και ο λόγος που δισταζει και καθυστερεί να μου απαντήσει για το αν συμφωνεί να γίνει ή δεξίωση που προτεινε η αδερφή του. Δεν ήταν σίγουρος αν μπορούσα να τα βγάλω πέρα με όλα αυτά. Δεν ήταν σίγουρος για εμένα.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και προχώρησα προς το εσωτερικό των διαμερισμάτων. Άνοιξα ένα μικρό ντουλάπι που υπήρχε στην εσοχή του τοίχου. Εκεί φυλουσε τις περισσότερες φορές μερικά μπουκάλια κρασί ο Νικολας. Πήρα ένα ποτήρι από το μικρό τραπεζάκι και εχυσα το περιεχόμενο της μικρής φιάλης μέσα. Αν και δεν έπινα σχεδόν ποτέ, απόψε χρειαζομουν κάτι που να με χαλαρώσει και να με βοηθήσει να διατηρήσω την εύθραυστη πλέον ψυχραιμία μου. Πήρα το ποτήρι στο χέρι μου και κάθισα στην αναπαυτικη πολυθρόνα που βρισκόταν λίγα μέτρα παραπέρα. Ήπια την πρώτη γουλια και κράτησα σφιχτά το ποτήρι στα χέρια μου.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ιδέα τι να κάνω, πώς να αντιδράσω σε κάτι τέτοιο. Και αν υπάρχει η πιθανότητα να υπερβαλλω και να τα βγάζω όλα αυτά από το μυαλό μου; Αναλογιζόμενη όλα αυτό μέχρι να φτάσουμε ως εδώ, συνειδητοποιω ότι δεν μετανιώνω καθόλου για τις επιλογές που έκανα. Ο Νικολας πάλεψε όσο κανένας άλλος και του το αναγνωριζω χωρίς αμφιβολία. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω τον τρόπο που σκέφτεται. Αλλά ποτέ το έκανα για να συμβεί τώρα; Ο Νικ είναι απλά ο Νικ.

Αν θέλω να μάθω το οτιδήποτε, πρέπει να τον ρωτησω ευθέως και με ειλικρίνεια. Είναι ο καλύτερος και τιμιοτερος τρόπος. Και ύστερα από όλα αυτά που ζησαμε μαζί, και ο πιο σωστός. Αύριο κιόλας, πρέπει να το κάνω. Πρέπει να εκμεταλλευτω την ώρα που κάνει διάλειμμα και να απαιτησω την αλήθεια. Δεν υπάρχει λόγος να χρονοτριβω.