Hate Over Love (Βιβλίο #2)

Το Στιλέτο

Μπρανσον POV

" Έτοιμος;" ρώτησε η Μικελα " Πόσο μακριά είναι το Βασίλειο των Ρόδων; Πώς θα πάμε ως εκεί; Είμαι καλά ντυμένη;" ήρθε ή συνηθισμένη καταιγίδα ερωτήσεων. Μία εβδομάδα τώρα βιωνω καθημερινά το ίδιο πράγμα.

" Αν ξεκινήσουμε τώρα με την άμαξα θα είμαστε εκεί το βράδυ " απάντησα λακωνικά και την κοίταξα " Και είσαι μία χαρά" τη διαβεβαίωσα και την προσπέρασα. Οι γονείς μου έχουν ήδη ξεκινήσει για την δεξίωση και εμείς καθυστερούμε εξαιτίας του ναρκισσισμου της Μικελα.

Ανέβηκα στο μεταφορικό μας μέσο χωρίς να δώσω περισσότερο σημασία στην ανούσια συζήτηση που προηγήθηκε και ακολούθησε και εκείνη ικανοποιημένη. Έδωσα διαταγή στον οδηγό να ξεκινήσει και η άμαξα άρχισε να κινείται μετά από μία μικρή ανατάραξη. Έβγαλα το κεφάλι μου έξω από το μικρό παραθυράκι την ώρα που διασχιζαμε το κέντρο του Βασιλείου με την καρδιά μου να χτυπά δυνατά στο στέρνο μου. Αδημονουσα να δω την Σκαρλετ για ακόμη μία φορά. Μου είχε λείψει τόσο πολύ...

" Και τώρα δηλαδή πηγαίνουμε να δούμε την αδερφή σου σε μία δεξίωση;" άκουσα τη φωνή της Μικελα δίπλα μου.

" Περίπου" απάντησα αφηρημένα, χωρίς να πάρω το βλέμμα μου από τα σοκάκια του κέντρου ούτε μία στιγμή. " Η δεξίωση είναι προς τιμήν της, αλλά και του Βασιλιά"

" Τον παντρεύτηκε; Όλοι λένε ότι είναι πολύ όμορφος. Εγώ δεν τον έχω δει, είχα ακουστα μόνο τον πατέρα του"

" Καλός είναι" αποκρίθηκα αφηρημένος για ακόμη μία φορά, καθώς έβλεπα την πόλη να χάνεται πίσω μας ολοένα και περισσότερο. Βούλιαξα απογοητευμένος στο κάθισμα μου. Η Μικελα βρήκε την ευκαιρία να με πλησιάσει ακόμη περισσότερο.

" Και εγώ ως τι θα εμφανιστώ εκεί; Δεν είμαι πλέον ευγενής" Άφησα έναν αναστεναγμό. Οι ερωτήσεις της ορισμένες φορές είναι τόσο αυτονόητες, που βαριεμαι να μπω στον κόπο να της απαντήσω. Μερικές φορές αισθάνομαι σαν να έχω μπροστά μου μία ξένη. Ή κοπέλα αυτή δεν έχει καμία σχέση με το αγοροκόριτσο που μου έκανε συντροφιά στα εφηβικά μου χρόνια.

" Θα έρθεις ως οικογενειακή φίλη. Ο Βασιλιάς δεν θα έχει κανένα πρόβλημα εφόσον είσαι γνωστή μου και της Αλιάνα"

" Δηλαδή σκέτο ως φίλη;" ξαναρωτησε. Γύρισα απότομα προς το μέρος της και έσκυψα κοντά της.

" Μικελα τι θέλεις τώρα; Όσα είπα είναι δεδομένα. Δεν θα έπρεπε καν να αναρωτιέσαι"