Mistakes - KATHNIEL

chapter 8: dapat happy pero bakit sad?

KATH'S POV

"ano? natatakot kang ano? na masaktan? MY GOSH DJ! ALAM MO BA KUNG SINO YON? KUNG SINO YUNG TOTOONG TAKOT? AKO.. AKO ANG NATATAKOT NA MASAKTAN, BAKIT? KASI ILANG BESES MO NA AKONG NASASAKTAN, UMAASA AKONG KAKAUSAPIN MO NA AKO NG MAAYOS PERO WALA KA NAMANG MASABI, UMAASA AKO DANIEL! KAYA KUNG PWEDE LANG, KUNG HINDI MO ALAM ANG SASABIHIN SAKIN, SABIHIN MO AGAD.. PARA HINDI NA AKO UMAASA"

I know na sobrang harsh ng mga sinasabi ko sakanya, pero masisisi ko ba sarili ko eh kapag nagkakaroon naman kami ng pagkakataong makapagusap.. hindi sya nagsasalita, paulit ulit lang ang naririnig ko na linya na galing sa bibig nya..

kath naman.

Kath kasi...

KATH

KATH

KATH..

KASI

KASI

KASI..

wala na ba talagang ibang alam tong Daniel na to?!

dahil dun sa sinabi ko, hindi na sya naka galaw, di na nakalaban, naghihintay akong magsalita sya, pero wala.. pinapaasa nanaman ako nito, diba kasasabi ko lang, nakakaasar na to.

umiling iling nalang ako habang nakatayo sya dun na parang tanga, pagkatapos, tumalikod ako sakanya at naglakad palayo tapos umiyak..DI KO MAPIGILAN EH.

habang naglalakad ako at hindi pa ako nakakalayo, lumingon ako, tinignan ko lang naman kung sinundan padin nya ako.. pero pagkalingon ko, hindi nya ako sinusundan. iba yung nakita ko, paglingon ko, nakita ko syang nakaupo sa daanan, nakita ko syang umiiyak doon na parang may sira sa ulo, ige nalang wala nang tao.. pero..

umiiyak talaga sya? napatigil ako sa paglalakad ko at tinignan ko sya ng deretso, hindi na nya ako nakikita for sure, wala ngang ilaw diba.. bobo kasi may ari ng park.. peace^^.. pero dahil dun sa nakikita ko, mas lalo lang akong naiiyak.. pero kahit anong pilit ng mga paa kong puntahan ulit sya, ayaw talaga ng utak ko na nagcocontrol sa mga paa ko. :(

diba dapat masaya ako kasi makakausap ko ulit sya, pero bakit parang hindi naman masaya.. parang ang lungkot pa.. naiiyak pa ako sa drama namin ='(

dahil nga naiiyak na ako kapag tumitingin sa kanya ngayon, nagpatuloy nalang ako sa pagalis at napagisip isipan ko na ding umuwi, andun pa kasi sina Julia at Tikoy for sure, kilala ko si Tikoy, di yun makakapagisip pag hindi sya focused sa pagiisip, siguradong focused yun kay Juls, lab nya eh =)

JULIA'S POV.

ok, natapos na ako sa pagliligpit ng gamit ni Kath, wala padin si bes ko, ito namang si Tikoy, di padin kumikibo, ewan ko ba kung anong problema nito sa buhay, oo, worried sya kay Kath.. pero kahit anong worried naman noon sa isang bagay, nakukuha padin nitong magpatawa. pero ngayon hindi.

niligpit ko nalang ang kwarto ni Kath, inayos yung bed nya, pati yung mga binato nya, naibalik ko na in sa dating pwesto, pinaghanda ko nadin sya ng school uniform para bukas, para pagdating nya dito, matutulog nalang.. alam ko namang stressed yun noh.

*klugs klugs*

biglang sumarado yung mga bintana, syempre napatingin ako dun bigla, nakakagulat lang naman, syempre. Lilingon sana ako kay Tikoy, pero naunahan nya ako.

"JULZ!"

syempe, lumingon nalang ako.. para bang may bumbila biglang lumabas sa tabi ng ulo ni Tikoy, alam ko may naisip to. hindi nalang ako nagsalita at pinabayaan ko syang ipagpatuloy ang sasabihin nya, siguro naman sign na ng pakikinig ko sakanya yung paglingon ko at pagtingin sakanya. diba?