*Kaj's perspectief*
"Ik ben die engelen helemaal zat." Kaj strijkt langs zijn duivelhoorns die zojuist werden geraakt door engelenstof. "En al die fabeltjes over 'engelen overtreden nooit de regels' klopt ook voor geen meter. Ons Duivelvolk volgen de regels beter dan dat gespuis!"
"Tja, nochtans treden niet alle engelen de regels over en volgt elke duivel ze. Dat scheelt van engel tot duivel." Kaj's moeder wrijft een zwarte crème in haar handen en brengt het voorzichtig aan op Kaj's verschroeide hoorn. "Ze hebben je wel flink te pakken gehad."
"Maar ik had helemaal geen engelen verwacht op die plek! Ik ga daar al weken lang naartoe om tijd voor mezelf te hebben. Even weg van de Duivelwereld en alleen tijd hebben voor mijn persoonlijke gedachtes. Nu kan ik zelf dat niet meer omdat die stinkende engelen het plekje hebben ontdekt."
"Je vindt vast wel een nieuwe schuilplaats. Er zijn er genoeg." Mimi wrijft de crème nog eens goed uit op Kaj's hoorns en wast haar handen. "Over een kwartier zal je de wonde niet meer zien."
"Dat engelenstof is toch gevaarlijker dan men beweert."
"Net zoals onze duivelstaf schat, ze zijn even kwetsbaar."
---
*Roy's perspectief*
"Je had die duivel flink te pakken Roy!"
"Maar het was niet mijn bedoeling! Bo toverde peper voor mijn neus en net toen ik mijn zakje engelenstof vast had moest ik niezen door de peper. Het stof ging alle kanten op!"
"Je hoeft het niet te ontkennen, je geraakt niet in de problemen." Zegt Bo die haar naam in het gesprek hoorde vallen.
"Ik meen het jongens. Ik dacht dat die duiveljongen me ging aanvallen met zijn staf maar zijn blik was al angstaanjagend genoeg. Gelukkig vluchtte hij alleen om zijn gekwetste hoorns te genezen."
"Nja." reageerde Ward niet schelend.
Waarom worden duivels zo slecht bekeken? Volgens mij zijn ze zo slecht nog niet. Behalve hun duivelse blikken dan.
"Ik ga maar eens naar huis, doei jongens." Ik heb geen zin meer in deze engelen, ze kunnen soms echt irriterend zijn.
"Dag Roy, morgen weer hier op hetzelfde tijdstip afspreken?"
"Nee ik heb al plannen." En zo opende ik mijn vleugels die 2 keer zo groot boven me uitreiken en vlieg met volle vaart weg. Soms lijken engelen gemener dan duivels. Duivelse engelen.
De volgende dag werd ik rond 4 uur s'nachts wakker. Ik probeerde weer in slaap te vallen maar helaas. Doordat ik toch niet meer kan slapen besluit ik om mijn wolk te verlaten en mijn vertrouwde plekje op te zoeken. Op de grond zal je amper engelen tegen komen en dat is precies wat ik soms nodig heb. Geen engelen, geen duivels, alleen ik en mijn gedachten.
De vroege ochtendwind schud mijn vleugels wakker en zo vlieg ik sneller naar het verlaten bos waar ik al jaren lang tijd alleen door breng. Het is mijn favoriete plekje op de wereld. De bomen zijn groter dan de grootste boom die je ooit hebt gezien. In het midden is een berg rotsen gelegen waar een waterval stil op de rotsen knettert en in het meer beland. De rivier en rotsen zijn veilig verborgen door de planten en bladeren van de bomen. En als je goed oplet zie je glinsterende waterdruppels rondzweven. Ik neem plaats op een van de rotsen die uit de berg steken en geniet van het moment.
Na een paar keer de heerlijke, plaatselijke lucht ingeademd te hebben voel ik mezelf helemaal tot rust komen. Deze plek is werkelijk magisch. Ik laat mijn vleugels rusten en leun mijn armen achter me op de rots. Ik werp een blik naar boven om sterren door de bomen te spotten. Maar iets anders trekt mijn aandacht.
