Flowers & crowns • Vmin

f.r.t.n

•

Kim Taehyung,

Kendimi aşmamı sağlıyordu.

Onu bulmak adına dışarı çıkmamın ve şuan gözlerim kapalı bir şekilde karşımdaki bedenin alt dudağını çekiştiriyor olmamın başka bir açıklaması olamazdı.

Ayrıca tüm bunlara, sokağın ortasında olmamızda dahildi.

•

"Ee, bana hala kızgın mısın?"

Garip öpüşmemizin üstünden bir kaç saat geçmişti ve sahile geldiğimizden beri ikimizde tek kelime etmemiştik.

"Kızgın değilim Jimin."

"Kırgınım."

"Bilirsin kırgınlıklar hemen düzelmez."

"Oh, ne yapmalıyım peki?"

"Hiç, yanımda otursan yeter."

"Sanırım kararlarımdan taviz verebilirim."

Nasıl konuşması gerektiğini iyi biliyordu.

Gülmenin ne demek olduğunu hayal bile edemediğim üç yılı bir kaç cümlesiyle buruşturup çöpe atmıştı.

Ve ben gülüyordum.

İçimden gelen en samimi şekilde.

"Sadece oturmam yeterli mi?"

"Bilmem, başka şeyler mi yapmak istiyorsun yoksa?"

Tam gözlerimin içine bakıyor ve sırıtıyordu.

Şu, ibne sırıtışı olanlardan.

"Hah, ne alakası var!"

"Peki sevgilim."

Şu kelime, cidden midemi kasıyordu.

Sanki içimde yüzlerce pegasus vardı ve uçarken birbirlerine çarpıyorlardı.

"Sevgilim..."

"Samimi bir kelime."

"Evet, öyle."

"Sana söylediğimde daha samimi oluyor."

"Bakıyorumda kırgınlığın hemen geçti Kim Taehyung."

"Şş, sessiz ol. geçmeye çalışıyor."

"Özür dilerim."

"Sanırım fazlasıyla geç oldu ama..."

"Öyle işte."

"Kabul etmemi istiyor musun?"

"Evet."

"O zaman bu gece benimle uyur musun Jimin?"

"Tam burda."

"Uyurum."

"Tae."

••