Komik Çocuk

dost

Kahvaltı sırasında annem yoktu ve onu aramamıştım.Bu yüzden canım sıkkındı"Noldu?"dedi Kerem.
"Yok bişey.Boşver"deyip kahvaltıma devam ettim."Biz dostuz.Her ne olursa olsun seni dinlerim.Tamam mı?"dediğinde elimdeki çatalı düşürüp masadan kalktım.Bahçeye doğru yürürken Kerem arkamdan geldi.Öfkeyle dolmuş,ağlamak üzereydim"Dost olduğumuzu sanıyordum Mira"dediğinde göz yaşlarım kendini bıraktı."Hareketlerin, bana karşı duruşun öyle değil ama!"diyerek onu tersledim."Benim hiç dostum olmadı.Seninle bile konuşmazdım ama zorundayım.Çünkü borçlu gibi hissediyorum."Göz yaşlarımı elimle ittim."Borçlu değilsin.Dün benimle vakit geçirdin ve ben sadece bunu istemiştim.Artık borcun kalmadı.Gidebilirsin"
"Dün seninle vakit geçirirken çok eğlendim.Ama şimdi seni bırakamıyorum.Bir günde beni kendine bağladın.Seninle arkadaş olduğumu düşünmeye başladım"
"Arkadaşlar birbirlerinin yatağında sarılarak yatmazlar"
"Bunu yapmak için illa sevgili olmak lazım değil Mira."
"Herneyse Kerem!Borcunu ödedin.Bundan sonra bu eve gelmene gerek yok"dedim.Derken hiç içimden gelmiyordu ama bir şekilde diyordum işte.
"Tamam"deyip önüme geçti ve bana sarıldı.
"Bana bağlanma Kerem.Beni kendine bağlatma"geri çekilmeye çalıştım ama izin vermedi.Uzun bir süre bana sarılıp "Hoşçakal"deyip gittiğinde olduğum yerde yere çöküp daha çok ağlamaya başladım.

Artık okulumu değiştirmiştim.Kerem ve Melek ile aynı sınıfta okuyordum.Ders sırasında arasıra Kerem'e baktığımda bana baktığını yakalıyordum.Belki de onunla dost olmakta güzeldi.Keşke hala dostum olsa diye içimden geçiriyordum ki kendime geldim.Ben ona 8. sınıftan beri aşıktım.
İlk tenefüs zili çalıp herkes yavaşça sınıfı terk etmeye başladı.Bende çıkıp kantine indim Melek ve arkadaşlarıyla.
Melek çayını yudumlarken"Aslında biri bugün duyurusunu yapmadı"dediğinde anlamaya çalıştım.Ama kafam karışmıştı.Gizem"Aynen öyle."dediği an hoparlörün açılma sesi geldi ve arkasından biri"Günaydın meslek liseli,tembel dedikoducu ve zenginler tarafından varoş adını alan okul arkadaşlarım.Aramızda yeni birini görüyoruz.Ve zengin biri.Kolejden geldi ve adı Mira.Şuanda elinde çay var ve ciddi bir şekilde beni dinliyor.Mavi bankta 5 kız oturan grup"deyince herkes bana doğru bakmaya başladı."Fazla güzel ve Kerem'in gözünde.Ayda ne diyecek acaba bu işe"deyip kahkahayı bastırdı."Iyi dersler"dediğinde hoparlör kapanıp zil çaldı.
Herkes sınıfa girerken beni süzüyordu.Herkes siyah ve beyazın tonlarında giyindiģi için bende öyle giyinmeye başlamıştım.

Sınıfa girip yerime oturup derse odaklanmaya başladım.

Okul bittiğinde Melek'le eve eskisi gibi yürümeye başladığımızda eskilerden konuşup gülüyorduk.Bir anda yanımda gelen Kerem'den irkildim.Olduğum yerde Meleği de durdurup Kerem'e baktım."Noldu?"
"Geçen gün uyuduğum gibi rahat uyumanın bir yolu var mı?"Utanarak Kerem'e bakmayı kestim.Arkadan Ayda yaklaşıyordu."Sevgilin geliyor sanırım Kerem"deyip arkasını dönmesi için gözlerimle işaret ettim.Kerem arkasını dönüp gittiğinde rahatımı bozmadım ama hala aklım Kerem'deydi.
Melekle bu durumu konuşarak yürüdüğümüzde ilk benim evime geldik.Sonra da Melekle vedalaşıp eve girdim.
"Merhaba anne"dediğimde karşılık verdi ve odama çıktım.Üstümü değiştirdikten sonra biraz leptobumda takıldım.Kerem'in Batu olarak bildiğim fotoğraflarını internetten almıştım ve hepsini bir araya getirip duvar kağıdı yapmıştım.

O sırada kapı çaldı.Annemin açacağını bildiğim için rahatımı bozmayıp takılmaya devam ettim.Odamın kapısı çaldığında "Anne kapıyı çalmana gerek yok"dedim ama annem değildi giren.Kimdi sence?

Kerem!Elinde küçük çikolata aromalı bir pasta vardı.Ayağa kalktığımda ikimizde aynı anda özür diledik.Ve sonra güldük.Kerem "bunun içinde özür dilerim"dediğinde yüzümde artık bir pasta vardı."Çok kötüsün"deyip yüzümde kalan bir kek parçasının alıp ağzıma attım."Ben onu yerdim" deyip lavaboya gittim.
Yüzümü kuruladıktan sonra Kerem leptobumun başına geçmiş öylece duvar kağıdımı izliyordu."Batu Cansever"dediğimde dikkatini bana verdi.Çok ciddi bir şekilde bakıyordu."O senmisin?"deyip ayağa kalktım ve dolabımdaki dergiyi çıkarıp ona uzattım."Bu çocuk sen misin?"
Derin bir şekilde iç çekti"Benim"deyip gözlerini devirdi."Ama sen bu dergiyi nereden buldun?Ben bu dergiyi kaldırttığıma emindim"dediğinde"Marketten aldım.Zaten bir tane bu vardı"Dergiyi elinden çekip aldığım yere düzenli bir şekilde  koydum.Sonra yatağımın üzerine oturdum.Leptobumu gösterip "3 senedir ben bu çocuğa aşığım"dediğimde gözlerini büyüttü"O çocuk seninle dost olmak istiyor Mira"
"Farketmez."
"Dün gittim ama aklım sende kaldı.Sana sanırım bağlandım"Bu hoşuma gitmişti işte."3 senedir yanımda olmayınca zaten alıştım"dedim ve yine leptobuma baktım.Gülümseyip geriye yaslandı"Barıştık mı?"
"Hayır"
"Neden?"dedi üzülürcesine. gülüp"Çünkü yüzüme pasta attın"dediğimde o da güldü ve"Bir tane daha ister misin?"dedi."Bu seferki mideme olsun"
"Tamam"deyip saçlarımı karıştırdı.

Günler geçtikçe aramız daha iyi oluyordu ve bana her dostuz dediğinde kalbimi kırıyordu.Ama sonra bir şekilde bantlıyor,izini göstermiyordu.