Bölüm şarkısı:Gökhan Kirdar-Üstüme basıp geçme fon 2013
Yine bir gün daha hayatında. Ne yapacağını bilmediğin,iki dakika sonra ne olacağını bilmediğin bir gün daha başlıyor senin için. Peki sen ne hissediyorsun. Mutlu veya mutsuz veya hiç biri. Bir çölün ortasına atılmış boş bir şişe gibi bakıyorsun etrafına. Gelen geçen sana bir şey söylüyor. Ama kimse "Neyin var"demiyor. Veya demek istemiyor. Kalbinin derinliklerinde ki acıyı kimse görmek istemiyor. Biliyorsun hissediyorsun anladıklarını. Ama anlamamış gibi yapınca daha çok kırılıyorsun. Kırıklar bedenine işliyor. Canın daha fazla hemde daha fazla yanıyor,belkide kanıyor.
Sesiz çığlıklar ağrıtıyor kulağını. Ne kadar kapatırsan o kadar patlıyor içinde. Peki ya sen sen ne hissediyorsun kimse bilmiyor. Ölmek bazen yaşamaktan daha cazip gelebiliyor. Küsebiliyorsun hayata. Hayatın acımasızlığına bir kez daha bakıyorsun. Tertemiz içindeki o derin karanlık bir kurşun edasıyla deliyor bedenini. Peki sen ne yapıyorsun dim dik durmak yerine pes edip ruhunun bedenini terk etmesini bekliyorsun. Yanlış... Hemde çok yanlış. Pes etme,yılma. Vur,kır,parçala ama vazgeçme. Yık duvarlarını geç içinden sinirini çıkar ama pes etme. Her bir acı imtihandır bizim için. Daha da güçlenip savaşmamız için.
Düşünsene bir camın kırıldığını. O cam kırılıyor ama yerine başkası takılıyor. Sende öylesindir belki de ilk kırılıyorsun ama sonra yeniden doğuyorsun. Belki uzun süre öylece kalıyorsun ama yine de doğuyorsun. Bağırış,yakarış,kavga,feryat,acı,hüzün seni bulduğunda pes etme. Sadece söz ver dayan. Şunları söyle kendine:
"Ben güçlüyüm. Çünkü ben acının dozunu kaçırdığı zamanı çok iyi biliyorum. Kalbimin ritmini çok iyi biliyorum. Çünkü ben en iyi zamanlarda ki o sonradan esen soğuk rüzgarın dineceği zamanı çok iyi biliyorum. Benim gücüm yetiyor savaşmaya. Ben söz verdim kendime. Hayat acısıyla tatlısıyla bizimdir"
En içten dileklerinle söyle bunu. İnan bana daha iyi hissedeceksin.
Eveet. 2 Bela 2 Şebek hikayemi de yazıyorum. Bunuda yazmak istedim. İnşallah beğenirsiniz.
Görüşmek dileğiyle😘
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşama Tutunmak
Non-FictionÇölün ortasinda ki bir ot misali tutunursun ya hayata hani son damlasına kadar. Kendini bırakırsın ya derinliğe. Uçsuz bucaksız bir çöl kadar. Ama bir ışık görürsün canına can katan. Çoban yıldızı misali girer hayatına. Elinden tutar 'Kalk'der kalka...
