Bölüm şarkısı:Cem Adrian ben seni çok sevdim
Hani bazı korkularımız vardır ya örneğin kaybetme korkusu. Kaybetme korkusu kadar derin bir korku daha yoktur hayatta. Peki ya bu korkumuz bir gün gerçekleşirse diye her gün diken üstünde yaşamak. Peki ya ölüme gidenlerin ardından kalmak.
Ölüme gidenlerin ardından kalanlar ne yapacaklar? Her gün bir olayda ölümle tanışmış olan insanı hatırlayıp kahrolacaklar. Hayatta kalanlar her gün bir yanının eksik olduğunun farkına varıp acının dozunu arttırdığını fark edecekler. Sen insanoğlu ilk başlarda ağlayacaksın,üzüleceksin hatta belki sende arkasından ölüme gitmek isteyeceksin. Her yanlış bir şeye kalkıştığında seni durduracaklar. Kalbin acıyacak belkide,ciddi anlamda parçalanacak. Ama sonra ayağa kalkacaksın sana doğru tutulan umut ışığı seni geri hayata bağlayacak. Belki unutamayacaksın ama acını geçirmek için başka mutluluklar arayacaksın.
Kalbine hançer batırılıyormuş gibi hissedeceksin. Hançerin ne zaman kalbinden vazgeçeceğini bilemeyeceksin. Başkaları seni anlamayacak, acının tarifini. Ama sen kaybettiğin kişiyle gideceksin aslında. Bir yarın onun yanında bir yarın hayatta olacak. Tamamlanmak için bir ele ihtiyacın olacak. Ama sen bil ki geçecek... Bu tarif edemediğin duygu yine içinde biryerlede devam etsede hayat devam edecek. Zor olsa da bir şekilde devam edecek. Ama bil ki o senin hep kalbindedir.
Bu bölümü büyük bir içtenlikle yazdım. Çünkü kaç senelik arkadaşımın babası vefat etti. Allah Rahmet eylesin. Bu bölümü sevdiklerini kaybedenlere ithaf ediyorum
Ölüme yolladığın kişiyle bir yarın gitsede diğer yarın hayatta kalmak için çabalıyordur.
Yazan:Yazar Doğa su Düzgün
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşama Tutunmak
No FicciónÇölün ortasinda ki bir ot misali tutunursun ya hayata hani son damlasına kadar. Kendini bırakırsın ya derinliğe. Uçsuz bucaksız bir çöl kadar. Ama bir ışık görürsün canına can katan. Çoban yıldızı misali girer hayatına. Elinden tutar 'Kalk'der kalka...
