My sister's murderer

Chapter 4

"Sam are you ready?" sigaw sakin ni Mark.

First day namen ngayon sa Montenegro University, kaya kailangan maaga kami.

Transferee's lang kami, wala kaming alam sa mga rules at regulations, hindi ko muna pwede pairalin pagiging violator ko, baka ipatapon kami ng university.

"Palabas na!" sigaw ko pabalik kay mark.

Inayos ko na ang sarili ko. Sinigurado kong handa talaga ako ngayon.

Pagkatapos kong magayos, lumabas na ako ng kwarto ko.

"Ang tagal mo. I've been waiting you for 30 minutes. 31 minutes actually." reklamo sakin ni Mark.

"Aba, sino bang nagsabi sayong sunduin mo ako at hintayin mo ako dito? Pwede ka namang mauna don sa university ah? Kaya ko namang pumasok mag-isa." sagot ko kay Mark.

Imbyerna to. Kaya ko namang pumasok magisa eh, inantay antay pa ako.

"Oh what's the matter here? Sam?" tanong samin ni Mommy.

Hindi ako sumagot.

"Mark?" tumingin si Mommy kay Mark.

"Walaa yon, Mommy." sagot ko.

"Wala naman pala eh, kumain na muna kayo don."

"Okay mommy." tumingin ako kay mark at inirapan sya.

Pumunta na kami sa dining area .

Nagsalita si Mommy habang kumakain kami.

"Good luck Mark & Sam. I want to remind you, andon rin kayo para mag-aral." paalala ni Mommy.

"Yes tita. I know." Sagot ni mark.

"Pinapapaalalahanan ka lang ni Mommy." sagot ko kay mark.

"Yes, I know. Sumagot lang ako." sagot naman nya pabalik.

"Sam." tinignan ako ni Mommy.

"Yes mom. Sorry."

Pinagpatuloy ko nalang ang pagkain ko.

nang matapos na kaming kumain, tumayo na ako.

"Mom, got to go. Baka ma-late ako." paalam ko kay mommy at kiniss ako.

"Mark, ikaw ng bahala kay Sam." sabi ni Mommy.

"Yes tita." sagot ni mark.

"Eh hindi ko naman kasabay pumasok yan Mommy eh." sabat ko.

"What? Para san pa pag iintay ko dito sayo ng almost 1 hour?"

"As I've said earlier, walang nagsabing maghintay ka dito."

Tumakbo na ako papunta ng garahe, at kinuha yung susi sa bulsa ko. Pinaandar ko na din yung kotse, pero nakita ko si mark sa side mirror ko na humahabol kaya hininto ko yung sasakyan.

"Bat mo ginawa yon?" tanong nya.

"Sakay." sabi ko.

Di na sya nagtanong pa at sumakay nalang.

"Napaka-rude mo kahit kailan!" sigaw nya.

"Who cares, haha." pang-aasar ko pa.

"Baka nakakalimutan mong nag-transfer ako dito para samahan ka." sumbat pa nya.

"Well, ikaw ang may gusto non, not me."

"Napaka-bipolar mo talaga kahit kailan Sam. Nung nakaraan iniyak-iyakapan mo pa ako, payakap yakap ka pa..."

Tinitigan ko sya ng masama, at tumigil sya, naramdaman nya na hindi na maganda ang sinasabi nya.

Pagkatapos non ay nanahimik na din sya at di na nagsalita.