Naruto: Gra Się Rozpoczęła Magi

Prolog

Wiecie jak to jest, gdy dowiadujecie się czegoś o sobie i okazuje się, że każdy doskonale o tym wiedział tylko wy nie? Całe życie w kłamstwie... Od dziecka oszukiwany, a cała chęć życia od tak sobie znika. Nie ma... nic... Czy to ma dalej sens? Czy jest sensem żyć dalej? W samotności? W bólu? Nie wiedząc kim się tak naprawdę jest? Odkąd się pamięta, nawet w urodziny wytykany palcami, wyzywany od demonów, potworów. Czy sensem jest dalej chować się za maską optymistycznego kretyna w pomarańczowym kostiumie? Czy sensem jest nosić tą optymistyczną maskę na twarzy pełnej bólu? Tyle pytań, a ani jednej odpowiedzi. Przez całe życie nie miałem przyjaciół. Prócz jednego... Jednak on jest na mnie skazany.

~A ja się tam cieszę, że mam taki... ehem.. ciekawy pojemnik.

Tak. Pojemnik, Jinjuriki, Połączeni... tak jesteśmy nazywani. Dlaczego my? Na świecie istnieje 9 Bjiuu inaczej nazywane Ogoniaste bestie. Każdy ma swojego Jinjuriki w którym żyje. Ale tu pojawia się uwaga problem. Za namową Kuramy mam zapieczętować wszystkie ogoniaste bestie we mnie. Ale nie będzie to łatwe. Jednak to potem... nie przedstawiałem się jeszcze. Więc tak. Jestem Naruto Uzumaki, blondyn z oczami nieba i trzema, na każdym policzku, bliznami przypominającymi lisie wąsy. Uczęszczam do akademii ninja, a jutro odbędą się egzaminy. Zostaniemy pełnoprawnymi ninja Wioski Liścia. Ale ja się tak już nie ekscytuję, ponieważ ja już jestem ninja w innych wioskach. Mam już dwie opaski, a trzecią jutro dostanę.
Jednak... To jutro. To przyszłość. Nie wiadomo czy do tego czasu nie zostaniemy zaatakowani. Tak... to jest to... przeszłość powinniśmy zostawić za sobą, a nad przyszłością się tak nie zastanawiać. Liczy się tu i teraz. Jednak czy wszystkie optymistyczne reakcje były udawane? Pewnie nie. Po prostu teraz pozbieranie wszystkich myśli jest naprawdę trudne. Nie rozumiem dlaczego. I zamierzam się tego dowiedzieć.