I'm with the band

Oops

Ik schrik me kapot. Het is de jongen die mij mijn boeken gaf. De enige plek die nog over is, is naast mij. Dit kan niet, ik was hier niet op voorbereid! Dan had ik om 5 uur moeten opstaan om er goed uit te zien, omg.. Hij moet zich in het lokaal vergissen! Nee wacht, dat doen alleen bruggers. Mevrouw Smits zegt niks, ze lacht alleen. Ze wordt nergens boos om, dat is wel heel fijn. Samuel loopt naar zijn plek toe. Ik zie alle meiden al kijken van 'Hij is zó knap'. Alle ogen zijn nu op mij gericht, want ik zit natuurlijk naast hem. Dit is best wel awkward. Als alle hoofden weer richting mevrouw Smts staan, begint Samuel tegen me te praten. "Hey Amber" zegt hij met een zacht lief stemmetje. "Dit heb ik best goed geregeld, toch?" "Ik ben nog even verrast dat je überhaupt in mijn klas zit. Ik durfde je niks te sturen op whatsapp. Als ik dit had geweten, had ik me mooier gemaakt." "Je bent altjd mooi." Ik bloos. We luisteren allebei naar mevrouw Smits en zeggen de rest van de les nog niet zo veel tegen elkaar.

Het eerste uur is alweer voorbij. We gaan naar aardrijkskunde. Vre-se-lijk. Maar ik ga nu gewoon met Sam praten. De leraar die we hebben boeit het toch niet of je oplet en je huiswerk doet enzo. Net als ik tegen Samuel wil gaan praten, tikt hij de jongen voor ons aan. "Dion, hebben we vandaag of morgen muziek?" "Morgen." Ik vraag: "Ben jij Dion?" "Dioni. Ik ben een goede vriend van Sam." "Dus jullie hebben ook muziek?" "Ja" en Dioni draait zich weer om. "Ik dus ook" zeg ik. In de 2e klas moesten we kiezen tussen muziek en tekenen. Ik kan absoluut niet tekenen, en het lijkt me echt super leuk om te kunnen zingen. "Kun je goed zingen?" vraagt Samuel. "Eh, nee, maar ik zou het wel heel graag goed kunnen." "Ik kan je wel helpen als je wilt". "Wat lief van je, graag!" en hij lacht. Dan kijken we allebei weer naar het bord. Jeetje wat is aardrijkskunde toch saai. Ik leun met mijn hoofd op een arm. Mijn andere hand ligt op mijn schoot. Samuel zit zijn pen uit elkaar te halen en zet hem steeds weer opnieuw in elkaar. Dan springt de veer weg en zucht hij diep. Ik kijk hem aan. Hij ziet dat ik kijk, en hij kijkt me aan met een lief lachja op zijn gezicht. Dan schrik ik weer. Zijn arm beweegt. Richting mij. Over de hand die op mijn schoot ligt, ligt nu de hand van Samuel. Hij wordt een beetje rood, en ik al helemaal maar ik doe mijn best niet te blozen. Dan tikt Dioni Sam ineens aan. "Sam.." Verschrikt kijken we op. De hele klas en de leraar staren ons aan.