I'm with the band

Who's that boy?

Het is zondagavond, morgenvroeg begint school weer, bah. Sinds die leuke jongen bij de boeken mij zijn nummer gaf, heb ik eigenlijk nergens anders meer aan gedacht dan aan hem. Het probleem is alleen dat ik hem niks durf te sturen, ik ben echt zo'n loser. Het is nu half 11 en ik ga toch maar slapen, ook al lukt dat normaal niet op zondag. Ik zie die jongen morgen op school wel weer. Als we nog eens gepraat hebben, denk ik dat ik hem wel durf te whatsappen.

BZZZZT BZZZZT BZZZZT BZZZT BZZ-. Maandagochtend en de wekker gaat, fantastisch. Ik pak mijn mobiel die achter het bed ligt op te laden en ga nog even liggen. Ik lees wat tweets. Na 5 minuten sta ik op. Ik had mijn wekker om kwart over 6 gezet, een half uur eerder dan normaal, maar op de eerste schooldag wil je er natuurlijk wel extra goed uit zien! En ik begin zenuwachtig te worden om die jongen weer te zien. Ik ben er wel al achter wat zijn naam is. Ik heb hem al in mijn contacten gezet en heb zijn status en profielfoto gecheckt. Hij is blijkbaar groot fan van Justin Timberlake en kijkt om de 2 minuten op zijn mobiel.. Ik ben weer aan andere dingen aan het denken; focus, eerst klaarmaken.

Het is 5 voor 8 en ik ben gewoon al klaar om naar school te gaan! Ik heb mijn haar gekruld. Mijn make-up heb ik natuurlijk gehouden, mascara en eyeliner onder mijn wimpers. Ik heb een mintgroen blousje aan en een skinny jeans met leuke sandaaltjes. Ik heb ontzettend genoten van mijn vakantie, het liefst had ik voor altijd vakantie, maar die geweldige 8 weken zijn helaas voorbij.. 

Ik kom om 08:03 op school aan, om 08:05 gaat de eerste bel. De klassenlijsten zouden eigenlijk op internet komen te staan, maar die heeft niemand ergens zien staan. Nog heel even en ik weet bij wie ik in de klas zit! Ik hoop echt bij Willianne.. Dan klinkt ineens dat vreselijk irritante geluid dat ik 8 weken NIET gemist heb, de bel. Dat geluid is en blijft vreselijk. Ik heb eigenlijk nog aan niemand gevraagd of diegene bij me in de klas zit. Maar ja, ik ken de school dus ik loop naar het lokaal. We hebben 1 uur introductie met de mentorklas en daarna tot het 7e uur les. Als ik bij het lokaal aan kom, staat de deur al open. Een paar van mijn klasgenoten zitten al. De mentor heeft echt vet kinderachtig, ons al ingedeeld. Ik begin mijn naam te zoeken op de briefjes die op de tafels liggen. 'Amber Persoon'. Ik zit achteraan bij het raam, perfect. Steeds meer mensen lopen naar binnen, maar de plek naast mij blijft leeg. Ik kijk welke naam er op het briefje staat. 'Samuel Laurens'. Nee die ken ik niet. Intussen zijn alle plekken bezet, behalve die van mij nog steeds niet. De bel gaat. Mijn mentor is mevrouw Smits. Ze wil net de deur dicht gaan doen om te beginnen, als er aan de andere kant een jongen de deur weer open trekt. Mevrouw Smits schrikt, en ik ook..