I'm with the band

Villa

Jawel, het is wel waar. Samuel heeft een super groot huis. Dioni fietst door, hij woont een straat verderop. Sam en ik staan voor de poort van zijn huis. Hij pakt zijn mobiel en de poort gaat open. Nu zie ik de lange oprit. "Zet je fiets daar maar even neer." Hij wijst naar een overdekt stukje terras. Dan lopen we naar de voordeur. Samuel houdt de deur voor me open. Ik loop naar binnen. Mijn mond valt open. Ik kan even niks zeggen. Van binnen is het volgens mij nog groter dan het van buiten al leek. "Wat is er Amber?" "Het is zo groot!" "De onder verdieping is van mijn ouders, mijn zussen en ik hebben de boven verdieping. Ik zal je gewoon het hele huis laten zien." Hij doet eerst mijn jas uit en hangt hem op de kapstok, die in een grote schuifkast zit. Dan trekt hij een van de 3 deuren open. "Dit is onze woonkamer." Het is nog groter dan onze hele woonkamer, keuken en tuin bij elkaar. Er staat een mega grote bank met een grote tv, een 3 meter lange eettafel en er staat nog een tafel met 3 laptops erop. Er staat zelfs een bar! Aan het plafond, overal in de woonkamer hangen geluidsboxen. "Kom eens mee" zegt Sam ineens. We lopen achter de bar door een deur. We komen in de keuken terecht. Het is echt weer een mega kamer. Een grote keuken met een kookeiland. Een hoge tafel met krukken. Je kunt hier al op 3 plekken eten, my god, wanneer gebruik je die nou allemaal! Naast de koelkast is nóg een deur. Daar gaan we heen. Het is een soort voorraadkast, een grote. Er staat nog een grote koelkast en een diepvries. Overal staat lekker eten, en ik krijg honger, maar ik zeg niks. "De tuin laat ik een andere keer zien, het gaat zo denk ik regenen. De rest van deze verdieping is niet zo leuk, we gaan naar boven." We lopen terug naar waar we binnen kwamen. Sam maakt nu een andere deur open. We lopen eerst door een klein gangetje en dan gaan we een trap op. Dan lopen we over een soort bruggetje dat over de binnentuin gaat. Wow is dit er ook nog?! Het bruggetje is ongeveer 8 meter lang. Dan komen we bij de overloop. We gaan eerst door de achterste deur. "Dit is onze mini bioscoopzaal." Er hangt een scherm bijna zo groot als de muur. Er zijn 8 echte bioscoop stoelen en er is een super zachte bank vooraan. Ik zie mezelf daar al liggen met Samuel. Opeens ploft hij neer op de bank. Hij trekt een zielig gezicht, dat zegt dat ik naast hem moet komen zitten. Ik plof ook op de bank. Samuel trekt me naar zich toe en we vallen om. Hij houdt me vast alsof hij me nooit meer los wil laten. "We zijn alleen thuis hoor." Mijn hoofd ligt op zijn borst en ik sluit mijn ogen.