PSİKOPAT ÇOCUK

P.Ç BÖLÜM 3

Multimedya: da Kayra. Natnan Nunes..

İçimi saran alevler.......

Hala yüzsüz gibi ona bakıyordum. Bakışlarımı ondan ne kadar kaçırmaya çalışsamda, beni ona çeken birşeyler var gibiydi. Bu tarif edilemez duygu adeta içimi saran bir alev gibiydi. İnsanı içten içe kül oluncaya kadar yakan bir ateş  gibi yanıyordum. Neler oluyordu bana neden ona baktığımda sanki karanlığı seyreder gibi oluyordum. Neden sanki  aysız bir gece kadar karanlık ve karmakarışıktı. Artık buna bir son verme zamanı gelmişti. hızlı bir şekilde oturduğum banktan kalkıp sınıfa doğru yürümeye başladım. Biran duraksadım ve onun son halini merak ettiğim için, tekrar onun olduğu çardağa bakmaya başladım.
Yüzüne zafer kazanmış bir kral gibi.
Gülümsüyordu. Simsiyah kaşlarını çatıp tehditkar dolu bakışlarını bana gönderiyordu. Tekrar başımı çevirip. Sınıfa doğru koşmaya başladım.  Okulun kolidoru ikiye ayrılıyordu. Ben sağa dönüp ,sınıfı bulmaya çalışıyordum...

Sınıfa girince kendimi hemen, en arkadaki sırama attım. Geriliyordum. Bu çocuk beni fena geriyordu. Onunla artık istemesemde beraber oturuyordum. Yani eninde sonunda onunla konuşacaktım. Ama daha bizim yüzümüze dahi bakmayan ve okulun serserileri ile konuşan birinden ne beklenirdiki....

"Hey millet yeni çocuğun hangi okuldan geldiğini öğrendim....

" Nerden??

"Özel KAREL koleji...

Emrenin  ortaya attığı bilgi sınıfta büyük bir yankı yapmıştı. Burası devlete bağlı bir liseydi. Ancak buradan kolejlere burslu öğrenciler giderdi. Şimdi kolejden buraya bir öğrencinin gelmesi okul açısından iyi olsada ,bizim açımızdan pek iyi değildi. Yeni çocuk zaten okulun içine adımını atmasıyla herkesin ilgisini çekmeyi başarmıştı. Şimdi de kolejden gelmesi onu herkesin gözünde farklı birisi yapıyordu.

" Durun asıl  en önemlisini duymadınız.  Yeni çocuk kolejin sahibinin oğluymuş . Yani kendisine ait bir okuldan geliyormuş ....

İşte bu hepimizin beklemediği bir haberdi. Peki madem kendine ait bir koleji var. Neden bizim okula gelmişti.
İşte yine bir sır perdesi daha. Gerçekten çözümlenmesi zor biri...

**********

Ellerimi çeneme dayayıp, son dersin biran önce bitmesini bekledim. Kendimi bu gün, sanki kervanlarıyla göç yapmış, bir tüccar kadar yorgun hissediyordum. Herkes mayışmış bir şekilde, son dersi dinliyordu. Tabi dinlemek denirse . Sıranın üzerine başını koyup uyuyanlar. Başını pencere çevirip , dışarıdaki manzarayı izleyenler. İşte son ders hepimize böyle bir etki bırakmıştı.

Herkes  böyleyken sadece birimiz bu durumdan etkilenmedi. O da adının Kayra olduğunu öğrendiğimiz yeni çoçuktu.  İlk günden son derse girmemişti. Bu okulda son dersi asanlar  olurdu. Ama yeni gelen bir öğrencinin ,bunu yapması  gerçekten takdire şahayan bir hareketti.

Yanım boştu ve ben gerilmiyordum.
Gözlerimi kaçırmam gereken birileride yoktu. Tek istediğim, sadece biran önce eve gitmekti. İşte beklenen an gelmişti. Zil çalmıştı. Herkes hareketlenip ,çantasını toplamaya başlamıştı. Bende çantamı topladığım gibi sınıftan ayrıldım. Yönümü gürültülü kolidorlardan annemin odasına çevirmiştim. Çünkü buğün eve  beraber gidecektik. Annemin odasının önünde durup kapıyı çalmaya başladım. Gir komutunu alınca ,içeri girdim. Annem beni görünce elindeki dosyaları bırakıp yüzüne sıcak bir gülümseme yerleştirdi. " Hazırmısın anne?

". Çok üzgünüm tatlım ama buğün eve beraber gidemiceğiz. Benim halletmem gereken birkaç öğrenci dosyası var. Ancak yarım saat sonra cıkabilirim.

" Sadece içimden tamam demek ve odadan çıkmak istedim. Annem arkamdan adımı söyleyip dursada. İçimde bir yerlerde ,kırıldığımı hissetmiştim . Ama ona kızamıyordum, sonuçta o çalışan bir kadındı. Ve az önce olduğu gibi de çalışıyordu.

Okulun çıkışına yaklaştığımda ,Miray ve emreyi görmüştüm. Miray beni görünce el işareti yapıp, buraya  gelmemi söyledi. Adımlarımı onların yanına çevirmiştim. " Biz Green caffeye gidiyoruz. Sende gelsene..

İşte biri daha beni ekmişti. Önce annem. Şimdi de ,emre ve Miray. ' mirayın sorusuna sadece omuz silkip , onlardan ayrılmaya başlamıstım. Kare taşlarla döşeli olan kaldırımda. Bir ölü gibi yürüyordum. Hiçbir zaman, tek başıma  okuldan eve yürümeyi sevmezdim. Bu birazda , korktuğum içindi. Çünkü, buralar bazen tekin yerler olmaya bilirdirdi. Buradan yürürken birçok kez kavga eden insanlara şahit olmuştum. Ve hepsine yaptığım sadece  yüzümü çevirip oradan uzaklaşmaktı. Çünkü bir keresinde, bir kavgaya şahit olmuştum. Ve sırf kavgayı gördüm diye beni tehdit etmişlerdi. O yüzden artık burda kavga edilmesi alışıldık bir durum haline gelmişti.

" Yüzüme karşı söyle lan !!!!!!

Duyduğum bu ses beni bütün kötü düşüncelerimden alıkoymuştu.
Adımlarımı  sesin geldiği yöne doğru çevirmiştim. Ama iç sesim bunu yapmamam gerektiğini söylüyordu. Ama ben yine merakıma yenik düşüp.
Belki de beni bekleyen, kötü sona yaklaşıyor dum. Burası yine aynı yerdi. Duvarları siprey boyalarla boyalı olan, yerleri sigara kalıntıları ile dolu olan bir pislik yuvasıydı. Ve bende bu pislik yuvasından ,sadece başıma bir bela almadan evine gitmek isteyen bir kızdım..

"Lütfen bırak beni. !!!

Ses git gide yaklaşıyordu. Ve bu sefer inilti ile çıkan bir yarvalma sesiydi.
Sonunda bakış alanıma giren görüntü ile elimi ağzıma götürüp kapamaya başladım. Ama bu Kayraydı. Ve şuanda bir çocuğa sert yumruklar atıyordu. Çoçuğun yüzü aldığı darbelerden dolayı kanlar içindeydi. Kayra'ya baktığımda , çoçuğa hayla vurmaya devam ediyordu. Sinirden kasılmış vücudu. Ve t-shirt'ünden belli olan kasları onu acımasız bir asker gibi gösteriyordu. " Agzımdan yanlışlıkla kaçırdığım küçük bir çığlık benim sonum olmuştu. Yerde yatan çocuk beni görünce benden yardım etmemi istemişti. " Ama ben yardım etmeli miyim bilmiyordum.

Ve işte beklenen o an. Kayra beni fark etmişti. Ve bana  şaşırmış ve bir o kadarda acımasız gözlerle bakıyordu. Ne yapacaktım şimdi ben. Kayra çocuğu ,dövmeyi bırakıp ,sersemlemiş bir şekilde bana doğru geliyordu. Yerde kanlar içinde yatan çocuk ise fırsattan istifade kaçmaya başlamıştı.
Kayra bana yaklaştığında ,elindeki kanı siyah kotuna silip bana doğru geliyordu. aramızda neredeyse bir boşluk yoktu.şuanda onun sıcak nefesini  yüzümde hissediyorum. Çünkü kayra ilk kez benimle konuşmaya başlamıştı.

"O ,pisliği kaçırttın bana...

Onu öldürecektin.!!!

" bak işime karışılmasını sevmem. Ve sen o küçük aklınla  benim içime karıştın. Şimdi bunu nasıl ödemeyi düşünüyorsun??

"Neden sesim ona karşı bu kadar ,sakin ve zayıf çıkıyordu. Neden şuanda kalbim delicesine atıyordu. Şuanda sadece onun kahverengi gözlerine bakıyordum. Öfke ,kırgınlık, kin ve nefret, bu çocuk sadece bunlarla yaşıyordu.

" Bak başa buyruk kızları sevmem. Ve seninle kaybedecek zamanım yok benim..

"Gidiyordu. Ben uzaklaşıp, o süper mükemmel, motoruna doğru gidiyordu. Dağılmış siyah saçlarına geçirdiği ,siyah kaskı onu adeta bir orta çağ savaşçıları gibi gösteriyordu.
Motorunu çalıştırıp, yanımdan uzaklaşmaya başlayınca. Son kez dönüp " Ne gördüğünü unut """ Dedi..

Yazım hataları olursa affedin lütfen. Umarım begenirsiniz. Yorumlarınızı bekliyorum. Lütfen vote atmayı unutmayın. Sevgilerle P.Ç...