Çizdim kendi aklımca hayatın resmini
Birşey bilmezdim aslında
Karıştırdım tüm renkleri
Hatta yaptım tabi
Herkes başka bir şeyden
Kaçırmış kendini
Bazen yaşlı gözlerle
Kabullenmiş gerçekleri
Bazen memnun gibi
Artık çok uzaklaştım
En çokta kendimden...
Merhaba sevgili okuyuculurım.Multide Burak var. Sabah alarmın sesiyle uyandım bu alarm her seferinde niye cıyak cıyak ötmek zorunda yaa.Aynı sıkıntı Elif'te de olacak ki ördekli terlikleriyle homurdanarak odama doğru yürüyordu.Kapıyı çalmadan içeri daldı iyiki giyiniktim bu kızın çılgın hallerine alışmam gerekiyor ne yaparsam.''Kapı çalma gibi bir görgü kurallı var biliyorsun demi kuzum.Ya bide giyinik olmasaydım?''.''Amann Esra ikimizde kadın olduğumuza göre sorun yok hem sen kahvaltıyı niye hazırlamadın okula geç kalacağız bak benden demesi.Hadi çabuk mutfağa geç ve kahvaltı hazırla çok acıktım''dedi.Ben buna sinirlenmiştim çünkü beni hizmetçisi gibi görmüştü.Kibarca dese ona üç dört kere bile hazırlarım kahvaltı ama böyle yaparsa onu asla affetmem.''Ben senin hizmetçin değilim Elif git kendin hazırla''dedim çok bağırmıştım ben kendimden beklemezdim ama bam telime basmıştı beni aşırı sinirlendirmişti.''Esra özür dilerim ama böyle sert tepki verecek ne yaptım ben anlamadım ki''.''Bak Elif annem çocukluğumdayken bir zengin ailenin evinde hizmetçilik yapıyordu ara sırada yanında beni götürüyordu.Bu evde acımasız ,küçük düşürmeyi seven insanlar yaşıyordu.Anneme hep kötü davranırlardı ben gittiğimde de evin küçük kızı beni aşağılardı şımarığın tekiydi yani.Birgün bu kızın altın künyesi mi ne kaybolmuş o gün evde de biz olunca bunlar bize attı suçu.Annemi hapishaneye götürdüler.Ben babamdan ilk 7 yaşımda dayak yedim yani bu olay yüzünden daha sonrada babam saçımın bir telline bile dokunmadı.İşte bize bir haber geldi bir hafta sonra anneniz çıkıyor hapishaneden diye.Biz tabi koştur koştur karakola gittik o vicdansız aile ve şımarık kızlarıda ordaydı.Bize polisler hemen durumu açıkladı.Bu şımarık kız altın künyesini almış oyuncak bebeğine takmış onuda annesinden gizlemiş.Annesi künyen nerde kızım deyince suçu bana atmış.İşte böylece o aile bizden özür diledi.En çokta babamın özür dilemesi üzdü beni.O yüzden hizmetçilere sanki insan değilmiş gibi davranmaları ağırıma gidiyor.Babam bunu duyunca önümde dizlerinin üstüne çöktü ve ağlayarak'Sana vuracağıma ellerim kırılsaydı kızım.Özür dilerim kızım benim kızım merhametlidir yardımseverdir iyimserdir bunu asla yapmaz diyemedim.Affet beni kızım affetttt!'dedi bende tabiki affetim babamı o günden sonra hiç dokunmadı."Konuşmayı bitirdiğimde gözyaşı gözümden yağmur gibi akıyordu.Elif'e döndügümde kafasını utançtan eğmişti ağladığını görüyordum çünkü çarşafım sırılsıklamdı."Özür dilerim Esra çok özür dilerim bunu yapmak istemezdim.Lütfenn beni affet affet...Allah kahretsin beni"."Şşşştt Elif bir daha duymuycam son söylediğini".Elif başını kaldırıp yüzüme baktı gözü kıpkırmızı olmuştu benimki de ondan farksız sayılmaz fazlası var sayılır çünkü gözümden bir damla yaş bile aksa hemen kızarır bunu hiç sevmiyordum."beni affettin mi Esra?"."Tabi ki affetim deli kız ama bir daha yapmamak şartıyla''.Elif boynuma atlayıp''asla yapmam canım kardeşim seni üzdüğüm için özür dilerim''.''Tamam tamam boğulucam gidip kahvaltı hazırlayayım bırakta''.''tamam bırakırım ama bende yardıma geliyorum anca beraber kanca beraber demi ama''.Elif gülümseyerek mutfağa doğru koştu ben de ardından gittim.Çok güzel bir kahvaltıı yapıp odalarımıza üstümüzü giyinmeye gittik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
