"Çocuğu gördün mü?"
Diana gözlerini devirdi. "Bana erkek ayarlayıp durma Jo."
"Evime kadar geldi. Bu kadar kalpsiz olma."
Jo'nun sözleri Diana'yı üzebilirdi ama Jo ile olan arkadaşlığı diğer insanlarla olduğundan farklıydı. Jo, Diana'nın kötü yönlerini ayrıca severdi. Konuşurken o yanlarından birinden bahsedecekse mutlaka gülümserdi. 'Şaka yaptığımı ve seni sevdiğimi biliyorsun. Tüm kötü sandığın tarafların aslında oldukça eğlenceli,' der gibi.
Diana da güldü. Ama sadece Jo'nun tatlılığına. Odada bıraktığı oğlanın varlığı ona herhangi bir eğlence sağlamıyordu.
"Konuştunuz mu bari?"
"Hayır."
"Yakışıklı ama."
"Hiç de değil. Tamam, çirkin demiyorum ama... Ne bileyim işte çekici de değil. Hoşlanmadım. Niye eve getirdin ki?"
"Belki de arkadaşım kendine sevgili bulur diye umdum."
Diana güldü. "Teşekkür ederim."
"Bunu hissederek söylemedin."
"Evet," dedi bastırarak. "Bak, beni nasıl da iyi tanıyorsun. Bana şu beyinsizlerden getirip durma. Sana teşekkür edecek bir şey vermiyorsun bana."
Jo bir süre sustu. Somurtuyordu ama Diana nedeninin kendisi olduğunu bilse de bir şey yapmadı.
"Peki. Kendi başına yaşa o zaman," dedi Jo bakışlarını arkadaşından çekip yere bakarak. Ellerini havada salladı. "Benden bu kadar," banyonun kapısını açtı ve çıkıp ardından kapattı.
