Halk, köyün her bir yanına asılmış ilanlarla telaş içindeydi. Seferberlik başlamıştı. Köyün tek muallimi olan Ali, arkadaşı Veli ve Ali'nin kardeşi de ilanı görmüşlerdi. İlan'ı gören Ali'nin küçük kardeşi başladı konuşmaya;
- Abi bize de vatan borcunu ödemek düşer deme?
-Borç bizim borcumuz kardeşim.
- Niye abi ben silah tutamaz mıyım?
- Tutarsın tabi tutarsında biz cepheye gittiğimizde anama bacıma kim bakacak?
Gülümseyip, ilana bakmaya devam ettiler. Veli'nin köyde sözlüsü vardı, Dilber. Onla vedalaşmaya gitmişti, Dilber eline bir mendil tutuşturdu. Sarıldı ve kokusunu içine çekerek;
- Kendine dikkat et, ben her zaman seni bekleyeceğim.
- Seni çok seviyorum Dilber'im, olurda dönemezse...
Dilber sözünü kesti,
-Döneceksin merak etme sevgilim, bende seni seviyorum.
Birbirinden yiğit, birbirinden delikanlı erler davullarla zurnalarla yollanıyorlardı..
Arkalarından bir teyze bağırdı,
-Yolunuz açık olsun, evlatlarım.
Diyerek arkalarından bir tas su attı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çanakkale 1915
RandomBizi yaşatmak, rahat bir hayat sürmemiz için canını veren yüce gönüllü şehitlerimiz.. Ruhunuz şad olsun..
