Barlas gidiyor.Her hafta gittiği yere.Gölün kenarı.Akşam olmak üzere.Tam da olayın olduğu saatler.2 yıl önce.Bu saatlerde.Arabadalar ama 3 kişi.En sevdiği iki insanla.Müzik açık,kahkahalar ortada,keyifleri yerinde.Muavin koltuğuna uzanıyor ve yanındaki kızın yanağına bir öpücük konduruyor.'Seni Seviyorum... ABİCİM.'
Arkadaki kadın onları izliyor sevgiyle .Aynadan bir göz kırpıyor...ANNESİNE.
Sonra aniden bir köpek beliriyor.Ani bir fren yapıyor.Araba takla atıyor.Tam gölün kıyısına...Kız kardeşinin çığlıkları,hep yanında olan en sevdiğinin,Abi diyen dudaklarından o an ölüm çığlığı çıkıyor.Her gün duyduğu sesi son kez duyuyor.Annesi oğlum diye bağırıyor,bir umut.Ama o son oğlum deyişi oluyor ve o an Barlas'ın elinden bir şey gelmiyor.Canını verebileceği insanların canı yani başında gidiyor.sonsuzluğa...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BARLAS#JustWritelt
AcciónKendinin de bilmediği,sırlarla dolu bir geçmişi vardı Barlas'ın.Kendine ait olmayan bir hayatın içinde kendi olmadan kendi gibi yaşıyordu. Her zaman iyi değildir gerçekleri öğrenmek. Gerçekleri öğrenip intikam almayaya çalışmak,tüm yaşananları silip...
