Şiire Giden Yol

HİSSİZLEŞTİM

Hissizleştim
Mutlu muyum değil miyim bilmiyorum
Hiç bir şey hissetmiyorum
Dostum dediklerim
Düşmanımmış meğer
Güvendiklerimin
Bana karşı hissettikleri
Aşk değil kinmiş.
Ben kimseyi sevmiyorum, güvenmiyorum
Ama nefret de beslemiyorum
Çünkü ben artık hissetmiyorum.
Yediğim darbeler
Nefesimi kesen dokunuşlar
Ben artık hissetmiyorum
Hissizleştim ben.
Acılarım geçti gitti
Oysa ben güzel anılarım da gitsin istemedim
Onlar hep benimle yaşayacaktı
Destek alıyordum onlardan
Tebessüm ediyordum yalnızken
Artık o da yok
Dostlarımı kaybettiğim gibi
Yavaş yavaş kendimi de kaybediyorum
Çünkü hissetmiyorum artık
Çünkü hissizleştim ben, hissizleştim.
Ölüm de böyle midir?
Yoksa yaşayan bir ölü mü!
Ben hangisiyim
Belki de hiç yaşamamış bir ölüyüm.
Güzel anılarım rüya, acılarım kâbus
Ben o uykudan uyandım ve hepsi silindi
Keşke hiç uyanmasaydım masalımdan
En azından o zaman his nedir biliyordum.
Tebessüm nasıl bir şeydi?
Kahkaha nasıl atılırdı?
Bilmiyorum
Ben hiçbir şey bilmiyorum
Çünkü ben artık hissetmiyorum
Çünkü ben hissizleştim.
İnan bana acı çekmeyi özledim
Aşık olup umut etmeyi istiyorum
Sahi, nasıl bir histi o?
Yeniden doğmuş gibi mi oluyordun
Yoksa tüm kâbuslardan uyanıp hayâllere mi dalıyordun
Nasıl bir histi o?
Çünkü ben artık hissetmiyorum
Çünkü ben hissizleştim.

                    Yaren AÇICI