İşte o an ...

Buluşma..

Şu an yoldayım ve nerdeyse hedefime ulaşmak üzereyim. Çok az kaldı. Onunla buluştuğumuz vakit kendimi sadece ona adamıştım. Kimin ne söylediği umurumda değil, ben kendimi O'na bırakmıştım. Önce O'na beni dinlediği için teşekkür ettim ve sonra nerdeyse her zaman ki gibi derdimi anlatmaya başladım. Kim dinlerdi ki bu kadar güzel? Dille söylemese bile cevap veriyordu adeta... Teselli ediyordu... Güç veriyordu... Sabır veriyordu... Herşeyemi O'na anlatınca rahatlıyordum. Hani bir arkadaşınız olur ya hiç bir şeyinizi Ondan gizleyemezsiniz. Oda benim için öyle. Sadece onun yanında gerçek mana da 'Ben' olabiliyordum... Başkalarının yanında O'nun yanında olduğum gibi olamıyordum... O benim hem arkadaşım hem Sevgilim... Başkaları meşgul iken o hiç meşgul değil... Her zaman beni dinliyor... Her zaman O benim yanımda... Herkes terketse bile O terketmez...Her yardıma ihtiyacım olduğunda hemen yetişiyor... Ama en önemlisi; ben O'na sadece kötü anılarımı anlatmıyorum. Ben onunla güzel anılarımı, güzel olayları da paylaşmayı öğrendim... Güzel anılarım için O'na teşekkür ettim... O'nu bulduğum için şükür ettim.. Benimle buluştuğu için O'na teşekkür ettim.. Teşekkür çok önemlidir. Annelerimiz babalarımız bize bunu öğretmedi mi? Her ne olursa olsun, bize hem teşekkür etmeyi hem özür dilemeyi öğrettiler.. Peki o zaman bu en güzel dostumuza, yârimize neden bolca teşekkür etmiyoruz?..
Şu an en güzel anlarımızdan birini yaşıyorduk ve ben yine gözyaşlarımı durduramıyordum. İster istemez. Bu gözyaşları bir sürü duygudan ortaya çıkmıştı. Sevinç gözyaşı; O'nu buldum diye, her zaman yanımda diye, Hüzün gözyaşı; O'ndan bu kadar ayrı kaldım diye, yeterince teşekkür etmedim diye, nankörüm diye.. Bu an'ı hiç bir şeye değişmem. Değişemem. Değişilmez.

Bazen soruyordum kendi kendime neden bu kadar nankörüm diye... Çok mu zor teşekkür etmek? Çok mu ağır geliyor sana? Sen istemeden sana herşeyi vermiş olan birisine, seni bırakmayan; hep yanında olan, hem sevindiren, üzüldüğünde seni teselli eden, sabır veren, dayanma gücü veren birisine teşekkür etmemek ne oluyor? Nankörlüğün ta dibi olmuyor mu? Peki senin vicdanın rahat ediyor mu? ...