İşte o an ...

"Rabbim!"

Selâmun aleyküm kardeşlerim😊 Uzun zamandır bölüm gelmediği için özür dilerim. Ama ben sadece içimden geldiği zaman yazmak istiyorum, öbür türlü olmuyor.. Yazamıyorum. Bugün yeni birşey yazdım.. Açıkcası nasıl bir başlık atsam bilemedim. Belki siz yardımcı olabilirsiniz? İn şâ Allah beğenirsiniz yazdıklarımı... Eleştiriye açığım, neyi beğenmiyorsanız yazmanızı rica ediyorum. Beğendiklerinizi de yazarsanız çok mutlu olurum😊 Yazmak pek benlik değildir, ama bazen insan boşaltması gerekiyor içini.. Tabii ki bunun en güzel yolu Dua😊 Hâyırlı okumalar😊 Allaha emanet olun hepiniz😊

--------------------------------------------------
Bazen düşünüyorum kendi kendime bugün Rabbin için, kardeşlerin için, Ümmet-i Muhammed için ne yaptın? Sonra bi bakıyorum hiç birşey... Hani olur imanın zayıflar bazı zaman, bi bakmışsın gün geçmiş ve hiç bir şey yapmamışsın. Namazını kılmışsındır, belki 1-2 sayfa Kur'an okumuşsundur.. Hiç birşey hissetmeden.. Yalnızca Farz diye yapmışsındır... Sonra bi bakmışsın gece olmuş... Düşünürsün... Bugünün hesabını nasıl vereceğim diye.. Sana verilen zamanı boşa harcamışsın çünkü... Ve bunun farkındasın da... Bu zamanlarda insana bi daralma gelir, çünkü imanın zayıflamıştır ve bunun farkındasındır.. Daralırsın.. Bi sıkıntı basar.. Bi yandan nefsin konuşur, öbür yandan şeytan dürter... Sıkılırsın.. Bilemezsen ne yapacağını... İçin içini yer... Kafanı yemek üzerisin... Ağlamak, çığlık atmak istersin... Herşey ard arda gelir... Ve bi damla akar gözlerinden, sonra bi şelaleye dönüşür o tane tane damlalar.. Sadece Rabbini istersin... "Rabbim" dersin.. Ve içini yavaşça bi ferahlık kaplar.. Ferahlarsın... Ne kadar yorulduğunu fark edersin... Ama anlarsın ki; "Bunların hepsi Rabbime yakınlaşmak içinmiş meğer.." Sonra kaderinde varsa Ezan okunan bir ülkede yaşıyorsundur ve bi anda Ezan okunur.. "Allahuekber Allahuekber".. Mutlu olursunuz... Yine bir şelaleye dönüşür göz yaşlarınız... Mutluluktan... Belkide Ezan; Dünyaya 'Ez', Rabbini 'An' demektir.. Ve buluşursun gerçek sevda ile... Alnın değer seccadeye, seccaden ıslanır göz yaşlarınla, ve dudaklarından şu cümle düşer: "Subhane Rabbiye'l-ala".. Namazını bitirirsin.. Tesbihini çekersin.. Güzel bi Dua edersin, uzun uzun, doya doya. Rabbinin seni dinlediğini farkındasın.. Çok mutlu olursun.. Ve Dua etmeyi ne kadar özlediğini anlarsın.. Göz yaşların mutluluktan hâla dinmemiş... Birden aklına Duha suresinin 3. ayeti gelir: "Rabbin seni terk etmedi, sana darılmadı da." sonra ise 7. ayeti: "Seni yolunu kaybetmiş olarak bulup da yola iletmedimi?"
Üstüne İnşirah suresi gelir aklına:
"1.Senin için bağrını açmadık mı?
2.İndirmedik mi senden o yükünü?
3.O sırtında gıcırdamakta olan (ve bu şekilde sana eziyet veren) yükünü?
4.Senin şanını yüceltmedik mi?
5.Demek ki, zorlukla beraber bir kolaylık var.
6.Evet o zorlukla beraber bir kolaylık var!
7.O halde boş kaldığında yine kalk yorul!
8.Ve ancak Rabbinden ümit et, hep O'na doğrul!"
Ferahlarsın.. Ve kendini Rabbine teslim edersin.. O gün istemsizce sırıtırsın.. Engel olamazsın.. Çünkü mutlusun.. Çünkü sen yine Rabbine kavuşmuşsun..

--------------------------------------
Hepinizi Rabbime emanet ediyorum.. Fi amenillah... Esselamu aleyküm ve rahmetullahi ve bereketuhu🌹