κεφάλαιο 12 - Το φιλί σου

68 8 0
                                    

Πέφτω επάνω στο γυμνό πέτρινο δάπεδο. Ο πόνος που μου προκαλεί δεν συμμερίζεται με τον πόνο νιώθω στην καρδιά μου. Αισθάνομαι τόσο αδέξια και άχρηστη, όπως ακριβώς με είπε αυτός.

Σηκώνομαι και βλέπω τον κύριο Τόμας και τον καθηγητή Τζον να με κοιτάνε με περιέργεια. Είμαι κοκκινισμένη από το κλάμα και ξαφνικά νιώθω κι άλλα δάκρυα να μαζεύονται στις κόρες των ματιών μου. 

Πριν με ρωτήσουν οτιδήποτε αρχίζω και τρέχω με φόρα προς την πόρτα. Καθώς την σπρώχνω με δύναμη ακούω τη φωνή του. 

-Λυδία!!..περίμενε.. σε παρακαλώ..!!

 Τρέχω με φόρα και δεν ξέρω που πηγαίνω, απλώς στρίβω όπου βρίσκω και κατευθύνομαι βαθύτερα, κατεβαίνω κάτι σκαλιά και στρίβω στον δεξιά διάδρομο. Εδώ δεν έχει ούτε ούτε φως ούτε έξοδο. Μισοσκόταδο. Ακουμπάω στον τραχύ τοίχο και σέρνω την πλάτη μου προς τα κάτω. Λυγίζω τα πόδια μου και κάθομαι στο παγωμένο δάπεδο.

Ησυχία. Απόλυτη. Το μόνο που ακούω είναι οι λυγμοί μου και η καρδιά μου χτυπάει ασφυχτικά γρήγορα ξανά.

Σκέφτομαι όλα όσα συνέβησαν , το άγγιγμα του μέσα ασφυχτικό δωμάτιο, την ανάσα του, τα κορμιά μας τόσο κοντά... Μα τι κάθομαι και σκέφτομαι, τον μισώ, τον μισώ. Επαναλαμβάνω από μέσα μου.

Ξαφνικά ακούω βήματα να κατεβαίνουν την πέτρινη σκάλα.

-Λυδία;.....Είσαι εδώ;...

Κρατάω την αναπνοή μου και προσπαθώ να μείνω ακίνητη.

-Λυδία σε παρακαλώ απάντησε μου.

Κουκουλώνομαι στα πόδια μου και χώνω το κεφάλι μου στις παλάμες μου. Κρυώνω εδώ κάτω.

Τον νιώθω να στρίβει και να με βλέπει. Ξαφνικά σταματάει. Δεν κάνει τίποτα. Απλώς σταματάει από επάνω μου.

Τώρα τρέμω από το κρύο και τα δόντια μου τρίζουν. Αναπνέω βαριά και σκουπίζω τα δάκρυα μου.

Τον ακούω να με πλησιάζει και να κάθεται δίπλα μου στα αριστερά. Έχει κολλήσει επάνω μου η δεξιά του πλευρά και γέρνει επάνω μου. 

Εγώ εξακολουθώ να έχω το κεφάλι μου σκυμμένο. 

Περνάει το χέρι του γύρω από το σβέρκο μου και με ακουμπάει στον δεξί μου ώμο. Νιώθω το κεφάλι του ξεκούραστο επάνω στο δικό μου. Το αριστερό του χέρι μου χαϊδεύει τα μαλλιά. 

Παραμένω ακίνητη, δεν θέλω να κουνηθώ. Ανατριχιάζω από το άγγιγμα του ξανά. Νιώθω ζεστή ξανά.

Έρωτας εκτός χρόνου#Wattys2016Donde viven las historias. Descúbrelo ahora