Bir insanın her an canı acırmı bilmem. Ama benimki acıyor benim canım her an her saniye acıyor sevgilim. Benim canım senin farketmediğin senin için önemsiz olan basit bi cümlede bile çok yanıyor ve sen bunu anlayamıyorsun. Ama canım yandığı an sana olan sevgim hiç değişmiyor biliyomusun. Hiçde değişmedi değişmezde. Tersine sen canımı yaktıkça ben sana bağlanıyorum. Ruh hastasıyım sanırım ben sevdiğim. Benim yüreğim beni üzerken bile ona olan sevgim azalmıyor, tersine çoğalıyor. Beni konuşarak kırman şart değil ki bitanem sen beni başkalarıyla konuşurken bile kırabiliyorsun. Onlara söylediğin her kelime sanki benim içime bi ok gibi saplanıyor. Ve bu öyle basit birşey değil. O okların saplanması sorun değilde sanki canımı daha çok acıtmak istercesine devam edişin varya işde o zaman o oklar sanki bi hançer olup yavaş yavaş daha derine iniyor. Derine indikçede sana yaklaşıyor
