Change my life (Narry Fanfic)

Hoofdstuk 12: 1D heeft het druk

Liams pov

“Iedereen heeft een dubbel bed, dus technisch gezien heeft iedereen plaats” alleen wist ik niet of het zo een goed idee was om Elke en Lotte bij Harry of Niall te leggen. Wacht, ik heb een idee “Anders kan Niall bij Harry slapen en Lotte en Elke in het bed van Niall” iedereen knikte, oke dat was dan ook weer eens opgelost.

~~~(De volgende ochtend)

Elke’s pov

Toen ik wakker werd schrok ik even, ik was vergeten dat ik in Nialls kamer lag, Lotte was nog aan het slapen dus ik besloot om ook nog even te blijven liggen. Ik pakte mijn gsm en keek hoe laat het was, nog maar 9 uur. Even kijken op twitter, niet veel interessants te zien.. ik had een paar nieuwe volgers maar niet veel. Na ongeveer 10 minuten werd Lotte wakker. Ze draaide haar om en zei “Goedemorgen, goed geslapen” ik knikte en vroeg of we naar beneden gingen, ze knikte. Ik stond voorzichtig recht, en inderdaad het ging al heel veel beter, ik had gewoon een goede nachtrust nodig. Toen we beneden kwamen zat Liam al een spiegelei te bakken in de keuken, “hallo, goed geslapen?” vroeg hij, we knikten allebei. “ook een spiegelei ?” vroeg hij daarna “Ja, bedankt” antwoordde ik en ik keek naar Lotte “Nee, dankje ik hoef geen” zei ze vriendelijk terug. We gingen aan tafel zitten en nog geen vijf minuten later kwam Perrie binnen “Hallo meisje, hoe gaat het” “Goed” antwoordden we allebei tegelijk. Na ongeveer een kwartier kwam Liam af met de spiegeleitjes en was iedereen beneden. “wil iedereen eens luisteren” begon Liam plots “Ik heb bericht gekregen van Paul, we moeten vanmiddag om 2 uur in de studio zijn om You & I onze nieuwe single op te nemen. Daarna hebben we nog een meeting over de video clip van dat nummer. De andere nummer zouden in de loop van de week opgenomen worden” iedereen knikte. “Dat betekend dus dat we jullie weer een week bijna niet gaan zien..” zei Eleanor verdrietig en ze gaf Louis een knuffel “geen nood babe, ik maak wel tijd vrij..” Aan zijn gezicht te zien ging dat moeilijk worden. Ik keek op de klok, het was bijna elf uur, en zij moesten om 2 uur in de opname studio zijn dus waarschijnlijk moesten ze nog voorbereidingen doen waarbij ze ons natuurlijk niet nodig hadden. Dus ik zei: “Misschien moeten wij dan ook maar eens naar huis gaan” de anderen knikten en we namen onze spullen “We zullen jullie missen..” zeiden ze allemaal “GROEPSKNUFFEL!” riep Louis en we werden dood geknuffeld.. ja dat hadden we wel kunnen verwachten. Ik nam de fiets van mijn mama omdat ik daarmee naar hier was gekomen, dus mij fiets bleef hier nog altijd staan, en Lotte nam haar fiets.

Ik plofte neer in de zetel, ik was net thuis. Pff ik besef nu pas dat ik echt niks te doen heb als ik niet met one direction bezig ben. Even kijken op facebook, wat zijn de nieuwtjes. Vanavond was er een fuif, in een zaaltje hier niet zo ver vandaan. Even vragen of ik mag gaan. “Maaaaaam” riep ik naar boven “ja schatje, wat is er ?” “Mag ik alsjeblieeeft naar die fuif” vroeg ik smekend, ze kwam naar beneden en vroeg: “Waar is die fuif ?” “hier in de straat dus het is niet verlopen” ze dacht even naa en zij dan: “het is goed maar niet te laat thuis zijn he, en stuur me een berichtje als je toegekomen bent” typisch mam altijd zo overbezorgt. Misschien had Lotte wel zin om mee te gaan even bellen, bieeeep bieeep biee..

Emma: “Hallo, met Emma”

Elke: “Dag emma is Lotte thuis ?”

Emma: “ja wacht even, ik ga haar zoeken”

Lotte:  “Hallo ? met Lotte”

Elke: “Dag Lotte, elke hier heb je zin om vanavond mee te gaan naar een fuif ?”

Lotte: “Ja super, ik ga het even vragen, wacht” …… “Jaaa het mag, maar ik moet om stipt 1 uur thuis zijn”

Elke: “Oke komt in orde, daag”

 Lotte: “Daaag”

Lotte's pov

Het was tien uur en mijn mama had mij afgezet bij Elke vannaf daar gingen we te voet naar de fuif. Na 5 minuutjes wandelen waren we aangekomen, we moesten ons pasport tonen en kregen een bandje van plus 16 veel leuker dan vorig jaar toen we nog een bandje van min 16 kregen. We gingen naar binnen, ergens aan de kant staan. Elkes voet deed nog altijd pijn dus dansen zat er voor haar niet in, ze kon gelukkig wel al normaal lopen. We stonden al een tijdje te babbelen toen elke plots verstijfd bleef staan.  Wat had ze gezien ? Ik draaide me voorzichtig om en....