~Ο Γείτονας~

Κεφ:16ο

Και τοτε όλα μαυρισαν..είχα λυποθημησει..μετα απο ολα αυτά δεν ήξερα τι γινοταν..δεν ηξερα που ήμουν δεν ηξερα αν θα ξυπνησω ποτέ ξανά ή αν θα με κάνει κάτι ο Ίαν..το μόνο που ηξερα είναι οτι τώρα πια μπορεί να κάνει ότι δηποτε..ο Αρης?Ο Αρης πως είναι?ξύπνησε?τον χτύπησε?έχω τόσες ερωτήσεις στο μυαλό μου και δεν έχω καμιά απάντηση!

Καταλαβαίνω ένα φως στα μάτια μου..προσπαθώ να τα ανοιξω..τα είχα ανοίξει πολύ λίγο..το μόνο που βλέπω ει σι ένα παράθυρο μπροστά μου..είμαι ξαπλωμενει σε ένα κρεβάτι..προσπαθώ να σηκωθω αλλά με σταματάει ένας..τον κοιτάζω  τρομαγμενει και ειδα πως ήταν ο Ίαν.. κατάλαβε πως φοβηθηκα..
Ίαν:Μην φοβασε..ηρέμησε..
Ειπε αλλά εγώ σηκωθηκα γρηγορα..είδα γύρο μου ένα δωμάτιο με ασπρους τοίχους λίγα έπιπλα..
Εγω:Που είμαι?Τι κάνω εγώ εδώ?Ο Αρης που είναι?
Ειπα ενώ τον κοιτουσα στα μάτια..
Ίαν:Ηρέμησε..
Ειπε ενώ έπιασε το χέρι μου..
Εγω:Όχι!Μην με ακουμπας!
Ειπα φοβισμένη
Εγω:Σε παρακαλώ πες μου πού είναι ο Αρης..και τι θες από εμένα?
Ειπα σχεδόν κλαίγοντας..
Ίαν:Δεν θα σε κάνω κακό..ηρέμησε.. από εσένα δεν θέλω τίποτα..
Εγω:Που είναι ο Αρης?
Ίαν:Δεν χρειάζεται να ξες..
Εγω:Πες μου που είναι ο Αρης!
Του φωναξα..
Ίαν:Πεθ-πεθανε..
Εγω:Τι??
Του είπα ενώ τον κοιτουσα με γουρλομενα..δεν το πιστεύω αυτό που άκουσα!Πέθανε ο άντρας που αγαπώ!Πως πέθανε?γιατί πέθανε?γιατί να γίνει όλο αυτό?δεν αντεχω άλλο πια..
Εγω:Μου λες ψέματα!
Ία:Όχι δεν σου λέω..
Εγω:Πως?
Ίαν:Ειχε λυποθημησει τότε που τον βαρεσα..ο φίλος μου ήρθε απο πάνω του και τον βαρουσε μέχρι αν πεθάνει..
Εγω:Όχι όχι όχι! Αυτό δεν γινεται!Δεν γίνεται να φύγει έτσι!
Ίαν:Και όμως γίνεται..ο φιλος μου δεν μπορεί να ελέγξει τον θυμό του..προσπάθησα να τον απομακρυνω αλλά με βαρεσε και εμένα..
Εγω:Όχι!ΜΟΥ ΛΕΣ ΨΕΜΑΤΑ!
Ίαν: Μακάρι α ήταν ψέμα..
Εγω:Φύγε δεν θέλω να σε βλέπω μπροστά μου ψεύτη!
Του φωναξα και επεσα ξανά στα γόνατα μου..
Ίαν:Δεν ήθελα να καταλήξουν έτσι τα πράγματα..
Εγω:Φύγε ειπα!Δεν θέλω να ξανά  μου μιλήσεις να με ακουμπήσεις φύγε!
Έφυγε από το δωμάτιο με σκυμμένο το κεφάλι..έπεσα ολόκληρη κάτω ξεσπωντας σε κλάματα..εκλαιγα για ωρες..ήτανε είδη βράδυ..δεν φάει τίποτα αλλά δεν με ένοιαζε αυτό..το μόνο που με ένοιαζε ήταν να ξανά δω τον Αρη..αλλά τώρα...μόνο στα όνειρα μου..γιατί?γιατί να γινει όλο αυτό?Που είναι η Ευα?Ο Βαγγελης?Με ψάχνουν?Μακάρι..

Ακούω από ποσω μου την πόρτα να χτυπάει..δεν απαντώ..
Ίαν:Εγω είμαι..
Ειπε ο Ίαν αλλα και παλυ δεν απάντησα..δεν ήθελα να τον αντικρισω..μπήκε μεσα και έκλεισε την πόρτα από πίσω του ενώ κοιτούσε εμένα που ήμουν στο πάτωμα ακόμη..
Ίαν:Πρέπει να φας κάτι..
Ειπε και έφερε ένα πιάτο με τοστ και έναν χυμό..το άφησε δίπλα μου αλλά εγώ δεν έκανα καμία κίνηση το πάρω ή να το πετάξω..
Ίαν:Συγγνώμη..
Τι είπε? Συγγνώμη?Αυτός να πει συγγνώμη?Δε την εννοεί μας το ειχε πει..μετά από όλα αυτα που μου εκανεδεν γίνεται να μου ζητάει μία συγγνώμη!
Εγω:Συγγνώμη?Συγγνώμη?!?Ζητάς εσύ συγγνώμη?Εσύ που δεν την εννοείς?Εσύ που με έκανες να νιώσω τσι όπως ενιωσα με του γονείς μου?Έκανες να φύγει ο άνθρωπος της ζωής μου!Τον άνδρα μου!και τώρα μου ζητάς συγγνώμη?Με έχεις φέρει σε ένα ξένο μέρος με το έτσι θέλω και μου ζητάς συγγνώμη?Μου έκανες την ζωή απαίσια!Με έκανες όπως πάλαι και  τώρα πρέπει να ξανά αρχίσω για τρίτη φορά στην ζωή μου!Και τώρα θα μου ζητήσει ΕΣΥ συγγνώμη!Οχι!Δεν την δέχομαι την συγγνώμη σου!Το μόνο που θέλω αυτή την στιγμή είναι να με αφήσεις ελεύθερη!

Να μην μου ξανα μιλήσεις να μην με κοιτάξεις..να μην με ακουμπήσεις ποτέ ξανά!Εκανες τις διακοπές μου με τον άνθρωπο που αγαπώ εφιάλτης!Όταν ήσουν μικρός ενιωσες τόσο πόνο μέσα σου που τώρα θέλεις να τον μοιράσεις σε άλλους..θέλεις να νιώθεις τόσο χάλια μέσα τους που να θέλουν να πεθάνουν!Το μόνο που σου εύχομαι αυτή την στιγμή ειναι να γιατρευτείς ψυχικά!Και αυτό που μου εύχομαι ειναι να γυρίσω στον έρωτα της ζωής μου!

Του είπα όλα αυτά με κλάματα στα μάτια..πρώτη φορά λέω τέτοια πραγαμτα πρώτη φορα ξεσπαω έτσι σε κάποιον που μισώ..με κοιτάει δακρισμενος και σοκαρισμένος..
Ίαν: Συγγνώμη συγγνώμη συγγνώμη..
Ειπε κλαίγοντας ενώ είχε έρθει και με αγκάλιασε σφιχτά..

Ίαν:Έχεις δίκιο!Σε όλα!Σε όλα έχεις δίκιο!Συγγνώμη!Δεν αντεχω άλλο να καταστρέφω ανθρώπους..Δεν αντεχω να σε βλέπω να κλαις!Συγγνώμη!Το ξέρω με μισείς!Όλοι με μισούν!Ποτέ δεν εδειξα αγάπη..φοβάμαι αυτό το εσθημα..το μόνο εσθημα μέσα μου είναι το μίσος..με αυτό μεγάλωσα...μεγαλωνα ενώ γκρεμουσα ζωές ανθρώπων..

Ειπε μέσα στην αγκαλιά μου..με είχε σφηξει πολύ και έκλαιγε επανω μου.. δεν ήξερα τι να πω πια..ή ζωή μου σχεδόν καταστράφηκε..
Ίαν:Θα σε πάω σπίτι..θα σε πάω πίσω..στους φίλους σου και θα σε αφήσω στην ελευθερία που θέλεις..απλά..δεν θέλω να με μισείς..
Ειπε ενώ βγήκε από την αγκαλιά μου..δεν του απάντησα δεν ήξερα τι να απαντήσω..σηκωθηκα γρηγορα και πηγα στην πόρτα..σηκώθηκε και ο Ίαν πείρε τα κλειδιά ου και πήγαμε στο αμάξι του μπηκαμε μεσα και ξεκίνησε..

Στον δρόμο δεν μιλούσαμε δεν μπορούσαμε να πούμε τίποτα.. σταμάτησε έξω από το σπίτι μου..δεν ξέρω πως το ξέρει αλλά εί αι το μόνο πράγμα που δεν με ενδιαφέρει..στο κάθισμα του είδα αίματα..δεν έδωσα σημασία βγηκα από το αμάξι και χτύπησα το κουδούνι γιατί προφανώς δεν είχα κλειδιά..

~Λυπητερο το ξέρω..ψηφιστε και σχολιαστε θα χαρώ πολύ!~

*Vote Comment Share*