Don't forget where you belong

Hoofdstuk 2: Afscheid

Pov Lucy

Na een paar minuten laat Harry mij los en vraagt: "Alles weer goed?" Ik knik en antwoord: "Ja, ik ben gewoon zenuwachtig." Alexis springt op mijn bed en duwt Harry weg. "Ryan en Jenny zijn super lief en je gaat het er heel erg leuk hebben, dat weet ik zeker. En ik kom heel vaak langs!" Zegt ze terwijl ze mij een knuffel geeft. Ik geef haar een glimlach en zie dat Niall ongeduldig op een neer staat te springen. Ik pak mijn koekjestrommel uit mijn rugzak en gooi een koekje naar hem toe. "Je mag er ook gewoon om vragen hoor, meneer ongeduld." Zeg ik lachend. Iedereen begint te lachen en Niall propt meteen het koekje in zijn mond. Zelf pak ik ook een koekje en deel de rest uit.

"Hey meis, ben je er klaar voor?" Vraagt Ryan als hij mijn kamer binnenloopt. Ik doe mijn rugzak om en knik. Ryan begroet de jongens en Alexis en loopt dan naar mij toe. "Ben je zenuwachtig?" Vraagt hij bezorgt. Ik knik weer en hij pakt mijn hand vast, terwijl we de kamer uitlopen. "Hoe zenuwachtig ben je, op een schaal van 1 tot 10?" Ik grinnik even en vraag: "Eerlijk?" Hij knikt, dus ik zeg: "Ergens tussen 11 en 111" Hij knijpt zachtjes in mijn hand en zegt: "Het komt wel goed. Ik snap dat je zenuwachtig bent, maar ik beloof je dat je het leuk gaat hebben bij ons. We willen jou een veilig en gezellig thuis geven." En meteen verdwijnen alle zenuwen. Ryan probeert mij echt gerust te stellen. Ik heb ze al zo vaak gezien en zelfs al weekenden bij ze geslapen, ik weet gewoon dat het wel goed komt.

Nadat we afscheid hebben genomen van alle artsen en verpleegkundigen, lopen we richting de auto. Harry, Liam, Zayn, Louis, Niall en Alexis lopen mee. Ik hou de hand van Ryan stevig vast, Zayn komt naast mij lopen. Ik word nu toch weer zenuwachtig, maar niet zo zenuwachtig als net. Als we bij de auto aangekomen zijn, laat in Ryans hand los en geef Alexis een knuffel. "Ik kom snel langs." Zeg ik tegen haar. Daarna geef ik de jongens één voor één een knuffel. Liam tilt mij op en fluistert in mijn oor: "Als er iets kun je altijd bij ons terecht." Hij zet mij weer op de grond en ik glimlach naar hem. "Dankjewel jongens, dat jullie dit allemaal geregeld hebben." Zeg ik tegen ze. Iedereen zegt: "Graag gedaan." En dan stap ik de auto van Ryan in. Voor het eerst in mijn leven ga ik naar een veilig thuis.