That Girl's World

Prefinale (other half)

"Joshua!" Sigaw ko. Hindi naman gaanong kalayuan ang bleachers namin sa kanya. "Josh!"

Tumingin muna sya kung saan-saan.

"Dito!" Sigaw ko na naman. "Joshua bandang dito!"

At last nakita nya yung lugar namin. He waved at naglakad patungo kung saan kami...

All the while bringing all the eyes inside the gym to our place.

Amie Krizia's Point of View:

Pagdating palang nya sa entrance ng gym ay kitang-kita ko na sya kaagad.

Si Joshua...

Ibinaba ko yung tingin ko. Alam ko kasing doon sya pupunta kung saan naka upo si Kree at ang mga kasama nya and he needs to pass this way.

Huminga ako ng malalim.

Please do not look this way...please...

"Hi Amie..."

Damn...My wish is too good to be true.

Unti-unti kong inangat ang paningin ko. Sure enough, nakatayo sya sa harapan ng bleacher kung saan ako naka upo with some of my classmates.

He smiled at me faintly at parang may lungkot sa mga mata nya. I know, hindi naman ako manghuhula para malaman ang feelings ng isang tao pero nakikita ko talaga.

"Hi Zig...manonood ka ng game ni Zag?" Tanong ko, while looking the other way.

Ok...this is akward.

"Oo..." sagot nya. "Sige Amie..." He gave me a little salute. "Duon lang ako uupo."

Hindi ako sumagot. Narinig ko nalang ang hakbang nya palayo at ang mga mahinang conversation ng students around me.

"I need to know..." Bulong ko sa sarili ko.

"Amie, may sinasabi ka?" Tanong ng isa kong kaklase.

"I need to know..." I said, mostly to myself. Hindi ko alam kung ano ang naisip ko pero tumayo ako. "Joshua...I need to know."Sabi ko. Medyo nilakasan ko yung bosses ko para marinig nya.

He Stopped.

"I need to know." Pag ulit ko.

He spun around and looked at me. Medyo may pag aalinlangan sa mukha nya.

Bahala nato. This matter have been bugging me for weeks at hindi ko hahayaang hindi kami mag kausap. If he is not brave enough to talk to me, then ako na mismo ang gagawa ng paraan.

Bumalik sya at namulsa. "Gusto ko sanang mag cheer sa kapatid ko pero..."

I looked at him straight in the eyes. "Outside?"

"Sure..."

A few moments later, naka upo kami sa park ng school. Vacant ang buong park, Dahil siguro nasa gym ang lahat ng tao.

"So..."

"You owe me an explaination Joshua. A very big one."

"I know..."

"Well, you are not explaining."

"I know..."

I rolled my eyes. We are actually going nowhere. Naka upo kami sa isang swing. Nasa kabila sya, nandito naman ako sa isa.

I waited for him to speak but instead, tumayo sya at pumunta sa likuran ko.

He pushed the swing gently.

"Funny..." Sabi ko. "Meron akong naalala..."

"Me too...And we were kids back then..."

Flashback: