I fell in love with a spy (Dutch)

13

De dagen vliegen voorbij, ik heb inmiddels een autootje gekregen van het gast gezin. Het is een oude pick-up truck. De helft van de blauwe verf is er al af, hij roest ook al aan de zijkanten, niet dat dat veel uitmaakt want hij rijdt nog prima. Mijn gast gezin is allemaal de deur uit, ze gingen naar het werk van Peter. Familie dag ofzo. Ik had maar besloten om hier te blijven, ik ken die mensen toch niet. Dus nu sta ik ik de tuin met een set messen in mij hand. Voor me staat een kartonnen man waar ik op richt. Het eerste mes vliegt recht langs de kartonnen man. "Shit." Ik heb bijna 2 maanden niet gevochten etc. Het tweede mes dat ik gooi komt in het oor terecht. Het derde mes zit tussen de ribben, het vierde mes ik zijn gezicht, en het vijfde mes in zijn hart. 'Zo ken ik je weer.' Zeg ik tegen mezelf. Ik loop naar de kartonnen man toe en haal mijn messen uit het karton. Ik heb geen idee Hoelaat familie Mosby terug zou zijn dus stuur ik snel zeke een appje, geen minuut later krijg ik nog terug: wss rond 10 uur vanaaf. Ik kijk naar mijn horloge, hij geeft 7 uur aan. Ik besluit toch maar om mijn messen op te ruimen en ergens iets te gaan eten.

Niet veel later loop ik een restaurantje binnen en bestel een tosti. Ik kijk een beetje rond. Het is heel leuk ingericht. Het heeft als thema Alice in wonderland, in de hoek staan lounge stoelen en in een andere hoek een pooltafel. Als ik achter me kijk zie ik aan een tafel een paar Mexicanen die zitten te roken. Er zit een blankere jongen bij. Hij heeft bruin haar wat aan de lange kant is. Net zoals Caine. Ik kijk weer voor me uit. Ik tik met mijn nagels op de tafel. "Kan je daar mee stoppen? Yeezus." Ik stop er abrupt mee en kijk achter me, ik vang nog snel een glimp op van het hoofd van Caine die zich weer baar de Mexicanen terug draait. Shit het is hem wel. Ik probeer me te concentreren op hun gesprek maar ik kan er niet veel van verstaan. Ik vang een maar woorden op over niet op tijd zijn ofzo. Ondertussen heb ik mijn tosti al op en besluit maar om weer weg te gaan. Ik verstond toch niks van het gesprek. Ik heb geen zin om lang te lopen dus neem ik een korte route door een straat zonder verlichting, ik voel kn mijn jaszak, Gelukkig mijn mes zit erin. "Hey! Wacht is!"de stem klinkt niet bekend dus ik besluit om er maar niet op te reageren en loop verder. "Ik zei wacht." Nu hoor ik zware voetstappen achter me, waarschijnlijk een grote man die aan het rennen is, ik kijk even over mijn schouder en ja ik had gelijk, een man zit me achterna. Zelf zet ik het nu ook op een lopen, ik ga links en dan weer rechts, ik heb geen flauw idee waar ik ben maar volgens mij ben ik de man kwijt want ik hoor niks anders behalve mijn eigen ademhaling. Ik stop even om uit te rusten, maar dan voel ik een hand op mijn schouder. "Mevrouwtje is een Beetje eigenwijs dus." Hij duwt met tegen een muur aan en alles wordt zwart.
-------------------------

famkevdlee speciaal voor jou een nieuw deel 😂