I fell in love with a spy (Dutch)

15

Ik tik met mijn nagels op de tafel, ik zit al zeker een half uur te wachten in de verhoorkamer van het politie bureau. Een half uur geleden werd ik hier neergezet door een politie agent, hij had gezegd dat de rechercheur er over een paar minuten zou zijn.

Not.

De kamer is net zoals je altijd in politie series ziet, die ik sinds ik in Amerika woon heb gezien. Donker, een tafel, 2 stoelen tegenover elkaar en een enorme spiegel waarachter natuurlijk de collega's het gesprek meeluisteren. Tegenover de spiegel is een grote stalen deur die alleen van binnen open kan met een code.
Na 5 minuten gaat de deur eindelijk open, er komt een man rond de 40 binnen lopen met grijs haar en een pak. 'Goedenavond ik ben rechercheur Grootenboer, ik kom je verhoren.'

De man gaat tegenover me zitten en slaat z'n map open. 'Okee je bent verdacht op de moord van deze man,' Grootenboer laat een foto zien van mijn bijna verkrachter. 'We weten nog niet wie deze man is, maar hij wordt nu door de database gehaald, Mevrouw Johnsen ik wil graag jou kant van het verhaal horen.' de man kijkt me doordringend aan, zal ik hem moeten vertellen dat ik een spion ben? Zouden ze me dan laten gaan? "Uhm meneer ik weet niet of u dit weet maar ik ben een spion, u kunt het checken bij de FBI of bij SPY." "Is dit een grap? We proberen hier een moord op te lossen." "Ja ga het maar navragen, ik ben bloedserieus." Op dat moment komt er een andere man binnen gelopen. "Uhm Gert, we hebben het net nagetrokken, dit meisje komt echt van SPY af, ze is hier voor een missie, om die drugsdealer te pakken die wij niet hadden. De mond van rechercheur Grootenboer vormt nu een ronde o. De andere man loopt de kamer weer uit en Gert gaat verder met het gesprek. "Oké, ondanks je een spion bent moeten we toch je verklaring horen."

Ik vertel hem alles, van het eten tot het steegje, tot het ongeluk dat hij op de stoeprand viel. "We hebben je kleding nodig om de DNA sporen te vinden van de man om te checken of je verhaal klopt. Je mag nu een volwassene bellen die je komt ophalen, je wordt later deze week gebeld voor je kleding enzo, probeer niet te vluchten want we vinden je toch wel."

We lopen de kamer uit, opweg naar de telefoon, ik heb geen idee wie ik moet bellen, Zeke is nog geen 18, Peter en Melissa ga ik dit niet vertellen, vrienden heb ik niet dus is er nog maar een optie over. Ik tik het nummer in, de telefoon gaat best vaak over maar uiteindelijk wordt er toch opgenomen; "hallo? Met Caine."
'