I fell in love with a spy (Dutch)

14

Langzaam open ik mijn ogen, ik zie niet vel want alles is wazig, en het is ook nog eens donker. Ik probeer me te herinneren hoe ik hier ben gekomen, maar er komt niet veel mijn hoofd binnen.
Beetje voor beetje begin ik steeds meer te zien. Voor me staat een donker gestalte, een man denk ik. Een voor een zie ik alles weer terug komen wat er is gebeurt.
Langzaam sta ik op ik wankel een beetje en dan grijp ik naar mijn hoofd. Dat doet serieus veel pijn, dan loop ik naar de man en geef hem een harde schop in zijn kroonjuwelen.

Ja daar ja

de man kreunt even maar gooit me dan op de grond en slaat en paar keer op mijn gezicht. Ik spuug wat bloed uit, ik wil opstaan maar de man is te sterk. Hij probeert mijn broek uit te trekken, "rot op!" Schreeuw ik.

naast me ligt een steen, ik probeer er naar te reiken, als ik hem eindelijk heb sla ik er mee tegen het gezicht van de man. Snel duw ik hem van me af en ga weer op mijn benen staan. De man wankelt even maar staat dan toch weer. Snel pak ik mijn mes uit mijn zak en schuif hem in mijn mouw. De man duwt mij en zijn eigen lichaam tegen een muur aan. "Help!" Roep ik als hard als ik kan.

De man plant kusjes in mijn nek. In mijn ooghoek zie ik een schaduw staan, dus roep ik nog een keer om hulp maar de persoon reageert niet, ik probeer mijn handen los te krijgen maar hij heeft ze boven mijn hoofd vast, ik sta te trillen op mijn benen en begin nu ook te huilen. "Help me alsjeblieft, ik wordt hier aangerand." Schreeuw ik nog een keer. De man laat mijn ene arm los waar mijn mes in zit. Snel schuif ik hem eruit en steek het in zijn hart.

De man kijkt van mij naar het mes en weer terug. Zijn mond vormt een o, hij probeert naar het mes te grijpen maar dat is duidelijk al te laat. De man strompelt naar achter en valt dan met zijn hoofd om een stoeprand. Eindelijk kan ik weer bewegen. Mijn trillende handen houd ik voor mijn mond, ik val op mijn knieën en begin nog harder te huilen. Ik hoorde niet dat iemand aan kwam lopen want opeens voel ik een hand op mijn schouder. "Elle." Ik kijk op, recht in de glinsterde blauwe ogen van Caine. Ik denk weer aan de man ik kijk terug naar de grond en zie het bewusteloze lichaam liggen, om hem heen ligt een hele plas bloed, meer tranen rollen mijn ogen uit, ik weet dat die man me net probeerde te verkrachten, maar ik heb iemand vermoord. Zelfs bij spy heb ik dat nooit gedaan, we werkte altijd met verdovende spuiten etc.

Trillend sta ik op en pak Caine vast. Hij slaat zijn handen om me heen. "Ik heb hem vermoord." Zeg ik snikkend. "Ik ga dit voor je oplossen El. Ik beloof het." Caine wil weglopen maar ik houd hem tegen. "We kunnen hem niet achterlaten, mijn vinger afdrukken zijn overal." Zeg ik met trillende stem tegen Caine. Mijn vinger afdruk zit namelijk in het systeem doordat ik een spion ben en met de FBI werk, maar ja dat kan ik moeilijk aan Caine gaan vertellen, en plus als Spy hierachter komt en niet het volledige verhaal hoort kan ik nog in serieuze problemen komen.

"Elle, we moeten hier weg, ik heb de politie al gebeld." Ik spits mijn oren en inderdaad hoor ik de sirenes al dichter bij komen. "Sorry Caine ga maar, dit is mijn zooitje jij hoeft hier niet voor op te draaien, ik regel dit zelf wel." Met tranende ogen kijk ik Caine aan. "Weet je het zeker?" Vraagt Caine. "Ja, heel zeker." Caine draait zich om en loopt het steegje uit, een paar minuten nadat hij weg is komen de politie auto's en ambulances al aangereden. De brigadiers stappen uit en rennen naar mij toe. "Ben jij de getuige?" Vraagt een vrouw rond de dertig met rood haar en rode lippenstift. "Nee ik ben niet de getuige, ik ben de moordenaar." De drie agenten kijken elkaar geshockeerd aan. De ene haalt zijn hand boeien te voorschijn. "Handen op je rug." Ik draai me om en leg mijn armen op mijn rug zodat de agent ze vast kan maken. "Bij deze bent u aangehouden op de moord van deze John doe.*" ik kijk weer opzij, ik zie inmiddels dat er een wit doek over de man een ligt, er staan bordjes met nummers bij bewijsstukken en er worden foto's voor het crime lab gemaakt. "Je hebt het recht om te zwijgen, en het recht op den advocaat."

Ik wordt geduwd naar de auto. "Pas op voor uw hoofd." Ik ga in de politie auto zitten. Heeft nooit iemand bedacht dat het echt niet lekker zit als je met je handen op je rug vast zit in een auto, echt super onhandig. De andere agenten stappen nu ook in het voertuig, de auto wordt gestart en we rijden weg. Als we de hoek omgaan van ik nog net een glimp op van het gezicht van Caine dat wordt verlicht door de blauwe zwaai lichten. Ik kan zweren dat er tranen op zijn gezicht zaten.

*een John doe is een dood persoon waarvan het niet Bekent is wie het is.

---------
Humpf ik had bijna 1000 woorden in het verhaal.
Hopelijk vinden jullie het een beetje n leuk verhaal! Voor de 3 readers die ik heb, oke oke iets meer dan.

See you Soon balloon
Xo bandlover1911