I fell in love with a spy (Dutch)

16

Caine komt gehaasd het politie bureau binnen gelopen, ik sta op van mijn stoel en loop naar hem toe. "Elle! Elle! Wat is er gebeurt?" hij kijkt me onderzoekend aan, en gaat met zijn vingers over de blauwe plekken op mijn lichaam. "Uhm dat vertel ik in de auto wel, je moet bij de balie even iets invullen dat je me hebt opgehaald ofzo." "oh ja uhm oké."

Samen lopen we naar Caine's auto, we stappen in en het is een tijdje stil todat ik eindelijk mijn keel schraap om iets te zeggen. 'Ik zag je staan in het steegje Caine, ik riep om hulp waarom deed je niks?' 'ik wist niet dat jij het was' hopeloos kijkt Caine voor zich uit. 'En wat dan nog? Je laat toch geen mensen verkracht worden? Of wel soms?' ik kijk Caine boos aan terwijl de tranen nu ook over mijn wangen beginnen te rollen. 'Ik ben bijna verkracht Caine. En jij deed niks.' 'Elle..' 'nee niks Elle, breng me nu maar gewoon naar huis.' 'het was donker, ik zag niet wat er daar gebeurde, voor het zelfde geld werden er drugs gedealt ofzo.' 'dat moet jij nodig zeggen ja.' mopmel ik, gelukkig hoort Caine het niet want hij zit weer voor zich uit te staren. Na een paar minuten draait Caine zich naar me toe. 'Sorry oké, het spijt me dat ik je niet ben komen redden, ik was bang, sorry dat het zo lang duurde voordat ik naar je toe kwam, sorry dat die viezerik al dood was toen ik naar je toe kwam, het was opeens stil dus kwam ik ging een kijkje nemen oké?' 'tzal wel, ik wil naar huis.'

Als ik mijn huis binnen kom rent de hele familie Mosby op me af. "Wat is er gebeurt?' vraagt iedereen. 'Ik uhm was gevallen van de trap, alleen een paar blauwe plekken ik ben oké.' 

Ik loop naar mijn badkamer om alle viezig heid van vanavond van me af te wassen.
Onder de douche bedenk ik me opeens hoe Caine wist dat ik daar was, aangezien ik zijn verhaal nou niet echt geloofde, ik besluit om de gedachte naast me neer te leggen en te gaan slapen.