GAMZELİM /İFFET-İ KALP SERİSİ 2

3.BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

YORUM YAPMADAN GEÇMEYİN ...

Medya : IRELAND EUROPE (gamzenin kaldığı yurt sağdaki bina ,iç mimarisini yakında atacağım size )

****

Hayatta bazı anların durmasını veyahut o anın hiç yaşanmamasını isterdik şimdi bende tam o bilinmezliğe düşmüş haldeydim .

Karşımda alay dolu kibirli bakışlarıyla gözlerimin içerisine bakan ateş kahverengileri ile donmuştum

Sol tarafımdan hareketlenen kolumla kendime gelip irkilmiştim ,Bulunduğum durumun ise yeni farkına varıyordum karsımda bütün günahlara davetiye gibi bakan gözler etraftaki meraklı bakışlar ve fısıldaşmalar

Utançla kafamı yere eğmiştim

"Hey sen kafanı kaldır yerden "

Dediğini yapmadığımda ise

"Ahaa sende haklısın bu çirkinlik bende de olsa bende kafamı kaldırmazdım "

Dediğinin ağırlığı ve şaşkınlığı ile kafamı kaldırıp ona baktım gözlerimin dolmasına engel olamamıştım o ise daha fazlası için çabalarcasına devam etti

"Hatta bir fare deliği bulup oraya girerdim faşist "

Gözyaşlarım bir birini takip edercesine firar ediyor idi. Alaylı bakışlarının hakimiyetinin altında ayağa kalkar kalkmaz koşarak kantinden uzaklaşmıştım .

Bedenimin titremesini önlemek amacıyla koşarken tırnaklarımı avuç içime bastırıyordum ,bir yandada odamı bulmaya çalışıyordum

Söylediği sözler aklımda yankılanıyordu kafam bulanıyordu

" faşist , senin kadar çirkin olsam .. fare deliği

Ardı arkası gelmeyen sözlerin beyin duvarlarımda birbirine çarpması devam ederken odamı bulmuş hışımla içeri girmiştim

Kapıyı kapatır kapatmaz sırtımı kapıya dayayıp aşağıya kaydım dizlerimi kendime cekip ellerimi dizlerine sararken tutmakta zorlandığım hıçkırıklarımı serbest bırakmıştım

Sanki söylediği her cümlesini beynim atmak istercesine ağlıyordum

Gerçi bu hıçkırıklarla ağladığım ilk kriz değildi ben bunu hayatın her safhasınsa yaşamıştım hatta alışkanlık haline gelmişti fakat mihrimah can yoldaşım bu alışkanlığımı bir sürede olsa unutmamı sağlamıştı bana söylediği sözler hala aklımdaydı

Lise birdeyken Yine benimle sürekli uğraşan çocuk yapacağını yapmış olmayan ailem hakkında olmayan ipe sapa sarmaz sözler sarfetmiş ciğerlerime görünmeyen demir tırnaklarını acımadan geçirmişti

Söylediği sözler sonrasında çekip gittiğinde ise olduğun yere çökmüş ellerimi yere koymuş vücudumun bitkinliğime yenilmemesi için güç alıyor gibiydim

Gözlerimin önünde siyah küçük çaplı bir kız ayakkabısı durmuştu tanıdık gelmiyordu.ki zaten birinin ayakkabılarını inceleme bana göre değildi zaten , şiddetli ağlamam başımdaki gölgeyle şaşkınlık kazandığı için sakinleşmiş gibiydi

Başımı yukarı kaldırdığımda ise yukarıdan bana çatık kaşlarının tekini havaya kaldırmış uzun kirpikleri arasında hazine kadar güzel sayılacak ela gözlerini bana dikmişti

Ah hadi ama bir dert daha eksikti ,bu da kimdi giyinişine bakılınca kimsesiz olmadığı belliydi iyi de kimdi ve neden bizim okul kapısının önündeydi