1 yıl oldu artık haftada 3 bölüm var yorumlarınızı teker teker okuyacağım mesajlarda desteğiniz icin cok teşekkürler.
Sabah çığlıklarla uyandım. Sehbanın ucundaki altı patlar magnum tabancayı alıp seslerin nereden geldiğini hesaplamaya basladim. Sesler üst kattan geliyordu. Koşarak üst kata çıktım. Bob'un annesi titremeye başladığını gördüm. O arada Rossie çaresizce kadının üstüne başını yaslamış ağlıyordu. Bob ise sağa sola koşup küfrediyordu. Eddy ise çantasından alelacele birşeyler arıyordu. Ben Bob'u sakinleştirmeye çalışıyordum.
-Hay amına koyim annem ölüyor Tom !
-Sakin ol dostum. Dedi Eddy.
Elindeki şırıngayı kadının kalbine saplandı. Ve monürizasyon makinesindeki uğultular kesildi.
-Bu yaptığın neydi Eddy.
-Morfin
-İyiki varsın dostum. Annemi kaybediyordum.
-Dostum bu sadece acılarını dindirecek tıbbi destek almazsa ölebilir.
Odayı ölüm sessizliği kapladı. Herkesin kulaklarında yankılandı Eddy'nin son sözcükleri.
-Siz odayı boşaltın ben annenize gerekli müdahaleyi yaparım. Dedi Eddy.
-Hadi Bob aşşağı inip bişler içelim. Sende gel hadi Rossie. Dedi Tom.
Rossie usulca kafa salladı ve küçük adımlarla odayı terk etti.
Eddy yukarıda Bob'un annesiyle ilgilenirken Rossie mahsende duran 6 8 yıllık şarabı kadehlere dolduruyordu.
Bob kadehdeki şarabı içmeye çalışıyordu. Aklında halen annesinin durumu vardı.
-Hadi ama biraz gevşe Bob. Dedi Tom.
-Tamam dostum. Diyerek kadehdeki son yudumu aldı.
Eddy Bob'un annesinin durumun kötü olduğunu biliyordu. Onun için sadece dua etmekten başka bir şeyi kalmamıştı.
Gecenin karanlığı usulca gelirken uğultular da bi o kadar artıyordu. Rossie ve Tommy yemek hazırlarken Bob şarabın sin demlerini alıyordu. Üst katta Eddy kendi kendine pansuman yapıp bi yandan da telsizden gelecek anonsları dinlemek için pür dikkat telsizine bakıyordu. Bob'un annesine yemek hazırlayan Rossie ve Tom yemeği üst kata getiriyordu.
-Rossie sence yarın Las Vegas ordu karargahına gidebilecekmişiz.
-İlk işimiz o olacak emin ol.
Yemeği götürdüklerinde Bob'un annesi nefes almıyordu. Eddy ise kalp masajı yapıyordu. Tedirgin bir ses ile..
-Sakın ses çıkarmayın Bob bu gece bunu bilmeyecek. Ruhsal çöküntü yaşarsa aylakları evin içine kadar sokar.
Rossie ağlamaklı oldu Tom ise yemeği bi kenara koyup volta atmakla kaldı. 5 dakika sonra Eddy kalp masajını bitirip kara kara düşünmeye başladı. Nedensiz bir şekilde ekinde 1994 yapımı Bayonet bıçağıyla uğraşıyordu.
-Şimdi ne yapıcaz dostum.
-Dönüşmeden önce beynini darma duman etmem gerek.
-Ne dönüşmesi daha ıssırılmadı.
-Bu lanet virüs nasıl yayıldı bilmiyorum adamım ama tahminimce kirli havadan yada içme sularından. Her bireyde var. Taki ölene kadar vücudunda pusu halinde bekliyor. Kan dolaşımı durunca doğruca beyine saldırıyor. Ve bilinçsiz hareketler , sıfır tepki , sıfır dolaşım ve yeme iç güdüsü meydana geliyor.
-Adamım zaman kaybetme de kafasını del.
-Tamamdır dostum. Diyerek Bayonet bıçağıyla kadının kafasına delik açtı. Öyle bir sesti ki çeliğin kafa tasını delip geçmesi. O iç gıcıklayıcı et sesi.
Bıçak beyinden çıkarken Rossie odaya daldı. O sese o da şahit oldu. Kadının beyninden akan o pembe beyin omurilik sıvısı midemi kaldırmıştı bile. Rossie ayni zamanda telaşla Bob'un yemek için beklediğini bi yandanda annesinin o halini görmesiyle çalkalanıyordu.
-Dostum yemeğe inelim bu durumdan Bob'a bahsetmeyin. Yarın sabah açıklarım. Dedi Eddy.
Herkes aşağı kata suratları asık bir şekilde indi. Bob sarhoştu ve sızmak üzereydi. Alkol zaten kendimi bildim bileli bu adama yaramazdı. Sessizce masaya oturup sızan Bob a bakarak yemeği zar zor da olsa yemeye çalışıyorduk. Kursağımdan her geçen lokma ile Bob un yıkılışı aklıma geliyordu. Olanlardan sonra tek dayanacağı bir tek çocukluğumuzdan kalan arkadaşlığımız. Ölüm sessizliği bu olmalı. Geçirdiğimiz her gün aklıma geliyordu. Kenar mahallede ghettolardan kaçışlarımız. Marketten çaldığımız cipsler. Sokakta beslediğimiz Gordon isimli tazımız.
Yemeğin sonunda herkes gideceğimiz yeri biliyormuş gibi dağıldı. Uykum ile savaşıma rahatsız kanepede kaybettim. Sokaklarda iniltiler. Ara ara gelen telsizdeki cızırtılar. Ve Rossie'nin o eşsiz kokusu......
1 yıl oldu artık haftada 3 bölüm var yorumlarınızı teker teker okuyacağım mesajlarda desteğiniz icin cok teşekkürler.
