*BURP*
That's the sound of a satisfied stomach. Haha, yes kakatapos lang naming kumain ng aking iniirog.
"di halatang busog baby ah!" sabi saken ni Carlo.
"HAHA. Sino kaya saten! Ikaw nga dyan yung nagburp ng malakas!"
Bat nakatitig saken to?
"Huy! Bakit?" takang tanong ko sa kanya.
"ang ganda mo pala." Seryosong sabi nya without breaking our eye contact. I know nagbablush na ko but I can't help it his eyes, the looks, the lips, the cheeks, the hair, the curve of his smile. Like I'm hypnotized and can't get enough.
"ang ganda mo pala kapag may ketsup" sabay lapit nya. I don't care if nasa public place kami kaya pumikit ako waiting for his kiss. Waiting for his- naramdaman ko na lang na may pinahid siya sa pisngi ko kaya napadilat ako paghawak ko.
"carlo!" sigaw ko, pinahidan nya kasi ako ng ketsup sa pisngi
"HAHAHA! Ayan ang ganda mo na! HAHAHAHA" namumula na siya sa kakatawa kaya natawa din ako. Haha
"kainish ka! HAHAHA" sabi ko habang pinupunasan ko yung ketsup ko sa pisngi.
Napansin ko din na madaming tumitingin samen, napapangiti na lang ako sa mga naririnig ko. Ang sweet daw namin, swerte daw, bagay at kung anu-ano pa! At tumingin ako sa kanya smiling wide and I realize I am really lucky to have him.
***
Kat's POV
Pinunasan ko agad yung luhang tumulo sa mga mata ko. It's been three months since nagbreak kami pero parang kahapon lang nangyari, ramdam na ramdam ko pa din yung sakit, yung kirot, nakikita ko pa din kung pano nya ko iwan, kung pano nya binitawan yung kamay ko.
*tok tok*
"kat. Tara na, dinner na tayo." Si Zalyn yung kumatok.
"oo sunod na ko." Sagot ko.
"hay naku kat, wag mong sabihing nakahiga ka na naman sa kama mo, umiiyak at nakatingin sa kisame nag iisip ng kung anu-ano"
"hin- hindi ah!" nauutal kong tanggi pero totoo yung sinabi nya. Kilala nila talaga ako.
"Whatever. Dalian mo na!" masungit na tugon ni Zalyn saken
Kaya tumayo na ko pero bago ako lumabas one last look sa salamin kasi baka mahalata nila na nagmomoment ako sa kwarto edi lalo akong nayari!
Paglabas ko umupo na ko sa upuan magkatabi kami ni zalyn katapat ko naman si Kendra. Anong ulam namin? Adobo and fried rice. Nagsasandok ako ng kanin ng magsalita si Kendra.
"balita ko baks, umiiyak ka na naman." Seryosong sabi nya habang sumasandok siya ng ullam.
"Tsk. Si Zalyn talaga nasabi agad kay Kendra, di naman nya ko nakita."
"psh, kahit hindi ko nakikita alam ko aura mo te! Wag kang anes!" -sabi ni Zalyn sabay subo ng kanin. (Takaw talaga)
"hay naku Kat! Move on bes! Dinaig mo yung na byuda sa pagluluksa!" -Kendra
"nag momove on naman ako ah! Anong akala mo saken forever broken?!" -tanggi ko kay Kendra.
"psh. Move on my ass, kat!" sabat naman ni Zalyn.
"alam mo bes dapat di ka nagluluksa! Isipin mo Masaya na si Carlo sa iba, ikaw nandito naghihintay na bumalik siya. Kahit alam naman natin na Malabo yun!" seryosong sabi ni Kendra
Oo alam ko yun pero di ko maiwasang umasa na babalik siya sakin, na kakatok siya sa pintuan magsasabi ng sorry, I love you. May part saken na ganun. Paggising pagtulog sana siya nakikita ko.
"bes." Napatingin ako kay Zalyn na hawak na ngayon ang aking isang kamay nakita ko sa mga mata nya ang lungkot at awa saken kaya di ko napigilan sarili kong umiyak.
"sorry, sorry guys, pero di ko pa kaya." Sabi ko habang umiiyak kaya tumayo na ko at pumunta na sa kwarto ko. Narinig ko pang tinawag ako ni Kendra pero di ko na nilingon.
Ayokong makita nila na nagkakaganito ako sa isang lalaki, sa isang lalaki na kahit kailan hindi nagkaganito sakin.
Kailangan ko ng tanggapin na wala na talaga siya, di na siya babalik, may iba na siya, may tinatawag na siyang ibang baby at higit sa lahat may mahal na siyang iba.
