Yetimhanede yaşam zor çok zor.... Korkuyorum anne... ya beni bulamazsan... Arkadaşlarım o asla geri dönmeyecek diyor gel ve artık onlara cevap ver anne bekliyorum nekadar uzun sürsede bekliyorum seni.
* * *
"Yemek vakti çocuklar yemekhaneyi doldurun! "
Nuran teyzenin sesiyle günlüğümü saklayıp yemekhaneye gitmek için ilk ve tek arkadaşım olan çınarı yanıma aldım. Aynı yaştaydık ve beni en çok önemseyen insan o. Bende onu önemsiyorum hemde çok.
* * *
Çınarın kulağına fısıldayarak yemekleri beğenmediğimi dile getirdim.
"Çınar ben yemiycem midem almaz patateslerin kabukları iyice soyulmamış yersek hasta olabiliriz." dedim.
"Haklısın bende yemiycem zaten aç değilim her gün yediğimiz şey."
yaşımız daha 7'ydi ve iyi beslenmemiz gerekiyordu fakat ne mümkün burdaki yemekler bizim için iyi değildi. Bu yıl okula başlayacaktık. Benim adım hira bu adı bana annem vermiş henüz 4 aylıkken beni kapıya bırakmışlar. Annemin bıraktığını söylüyorlar ama annem bıraksaydı ismimi koymazdı bence beni akrabaları ondan çalıp buraya getirdi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~ Yetimhane ARKADAŞIM ~
Teen Fiction" Benim gülüşlerimin ardında kocaman bir boşlukta yaşayan küçücük bir çocuk var... "
