Wings of Fire

Part 1

Hallo, ik ben Sarah.

Sarah Dresca.

Op dit moment zit ik buiten in de zon. De warme stralen die van zon afkomstig zijn, branden in mijn huid, en laten rode plekken achter.

Voor deze periode van het jaar, is het al aardig warm. Het is lente. De zomer komt er bijna aan, en school is bijna afgelopen. Ik heb dit jaar mijn einde-examen gedaan, en ik heb mijn VWO diploma met gemak binnen gehaald. Mijn ouders waren tevreden, en mijn leraren waren trots. En dan ben ik ook nog over 6 dagen jarig. Eindelijk, word ik dan ook 18. De leeftijd waarop je vrij bent, en mag doen wat je wilt!

Ik schets wat in mijn tekenboekje. Ik teken hetzelfde als de vorige keer. Een meisje dat grote vleugels heeft. De grootste en mooiste vleugels die je je maar voor kan stellen. Ik wou dat ik kon vliegen. De wind door je haren, en de vrijheid tegemoet. Maar ergens weet ik dat het ook zo z'n nadelen heeft.

Ik sta op en loop naar het bos. Ik word altijd rustig als ik in het bos ben. Morgen heb ik met de school een dropping. ik ben gekoppeld aan een jongen die ik niet ken. Dat vind ik helemaal niet leuk, want ik hou niet van nieuwe mensen. Maar misschien is hij niet zo erg? Niet zo erg als alle anderen bij mij op school?

Ik ben altijd gepest, omdat ik anders ben dan anderen. Ik heb lange bruine haren, en groene ogen. Mensen op school vonden mij raar. Ik heb andere gebruiken dan anderen. Ik teken veel, en dat vinden ze allemaal stom. Ik ben heel stil, en dat vinden ze dom. Ze zeggen wel dat ik er knap uitzie, maar ze vinden het raar dat ik nooit wat met mijn uiterlijk doe. Zie je het al voor je? Een meisje van 17, bijna 18, die best knap is maar dat het helemaal niet benut en nooit iets met haar uiterlijk doet? Nou dat ben ik dus.

Ik kom aan bij een open plek, die omringt is met kreupelhout. Aan de rand van de open plek, staat een boom. Ik ga tegen de boom aanzitten, en kijk in mijn survival tas. Ik zie mijn boek erin zitten en pak hem eruit. Het heet, De draken Koning. Ik ben altijd al fan geweest van draken, dus ik pak het boek, en begin te lezen. De tijd verstrijkt, en een paar uur later is het al pikkedonker.

Plotseling hoor ik iets ritselen in de struiken, en met een bonzend hart, draai ik mij om, en zie ik 2 lichtgevende puntjes. Ik besluit om er naar toe te lopen, en als ik om het hoekje ben, zie ik daar een grote, angstaanjagende leeuw staan, die mij met een doordringende blik aanstaart.

Ik geef een luide schreeuw, en zonder dat ik het door heb, beginnen mijn voeten hun eigen leven te leiden, en zet ik het op een rennen. De leeuw zit mij vlak achter op mijn hielen, en haalt me stukje bij beetje in. Ik probeer uit alle macht, om uit de klauwen van de leeuw te blijven, maar desondanks haalt hij mij in en gaat hij voor me staan. Hij slaat met zijn poten, en raakt mijn enkel volop. Ik slaak weer een gil, en val naar de grond.

Zonder dat ik iets doe, merk ik dat ik boven de grond blijf zweven. De leeuw staart mij nog even aan, en zonder ook nog iets te doen, rent hij weg.