Wings of Fire

Part 3

pov Sarah:

Huh? hoe kan dat nou? Ik was toch gevallen? Hoe kan ik dan boven de grond hangen? Achja, het enige dat telt is dat ik niet gewond ben. Maar waar was die leeuw nou plotseling naar toe gerend? Al deze vragen spookten de hele dag nog door mijn hoofd. Ik droomde er zelfs over. Best eng als je het mij vraagt.

Vandaag is de dag dat ik samen met andere schoolleerlingen de dropping
heb. Ik kijk op het papiertje die ik vorige week gekregen heb, en zoek naar mijn naam. Als teamgenoot staat er een of andere Drew. Drew Teuro. Ik slik even, en ga dan toch maar naar beneden. "Goedemorgen mam!" schreeuw ik luid door het huis. mijn moeder antwoord dat ik stiller moet zijn, en zegt er zachtjes achteraan "Goedemorgen schat". Ik glimlach. Mijn moeder kan nooit boos worden. Maar dan ook echt nooit. Ik geef haar een lange knuffel, en met dat ik dat doe, geeft ze een kus op mijn hoofd. Dat doet ze altijd.

Mijn moeder heeft zelfs al mijn ontbijt klaar gemaakt, en ook mijn lunch. Ik ga aan tafel zitten en begin langzaam te eten. Ik ben nooit zo een goede eter in de ochtend. "mam, kom er even gezellig bijzitten!" zeg ik net hard genoeg zodat mijn moeder het kan horen. Sinds het ongeluk van mijn vader, hebben we bijna nooit meer samen gegeten. in iedergeval niet in de ochtend. Mijn vader en ik zijn een half jaar geleden aangereden. Helaas haf hij het niet overleefd.

Mijn moeder komt twijfelend naar me toe, en zegt snel dat ze naar haar werk moet. Ik zie dat ze bang is. Ze geeft me snel een kus op mijn hoofd en trekt haar jas aan. "ik ben vandaag om 4 thuis" zegt ze. " ik weet niet hoelaat ik thuis ben, ik heb die dropping weet je nog?" antwoord ik. mijn moeder knikt en zegt mij gedag. Ik loop naar het raam en zwaai naar haar tot ze de hoek omgereden is.

Ik ga weer aan tafel zitten, en langzaam dwalen mijn gedachtes af. Naar de verschrikkelijkste dag van mijn leven.

"pappaa, mag ik afspreken met Dewi?" vraag ik aan mijn vader. Vandaag was de dag dat Dewi ging shoppen voor kleding van haar moeders bruiloft, en ze had mij uitgenodigd om mee te gaan. Mijn vader zei dat het goed was, en dat hij mij wel zou brengen. We maken ons klaar, en stappen in de auto. Het had die dag heel erg geregend, en de weg was heel erg glad. We rijden een heuvel op, en nu zijn we op de top van de heuvel. Opeens komt er een man aangereden van de andere kant van de heuvel, en die rijd zo op ons in. Ik geef een luide gil als ik mijn vader met zijn hoofd tegen het stuur aan zie komen. "Papa!!!!!!" schreeuw ik, maar ik weet dat hij mij niet kan horen. Ondertussen glijden we van de heuvel af, en op het moment dat ik dat door heb, rijden we tegen een groep bomen aan. De boom zat aan de kant van mijn vader, en ramde vollop tegen mijn vaders deur aan. Nog een klap voor mijn vader. Huilend greep ik naar mijn zakken, opzoek naar mijn telefoon. Maar daar zat hij niet meer in. Ik keek rond en zag hem liggen. Hij lag aan de kant van mijn vader. Ik boog over mijn vader heen, maar toen ik opkeek naar mijn vader, zag ik dat zijn hele hoofd bedekt was met bloed. Er zaten 6 grote sneeën in zijn hoofd, en hij had zijn ogen gesloten. Ik wendde mijn blik af, en concentreerde mij op de toetsen van mijn telefoon. Wat was het ookal weer? Ik dacht na, maar ik kon mij niet concentreren. Wat was het nummer van mama nou? Opeens herrinnerde ik mij wat mijn ouders mij altijd vertelden. Ik moest 112 bellen in het geval van nood. Ik drukte op de toetsen, en de telefoon ging over. Ik voelde mij steeds lichter in mijn hoofd worden. Net toen er opgenomen werd fluisterde ik "Help ons" en viel ik flauw.