Wings of Fire

Part 4

_het eerste wat ik zag toen ik wakker werd was een kale man in een wit pak en mijn moeder huilend op de gang. Mijn moeder kwam binnen met een betraand gezicht. "Mam wat is er? Waarom huil je?" Het enige wat mijn ma me kon vertellen was dat mijn vader een hele lange tijd op vakantie zou gaan. Ik wist natuurlijk meteen hoe laat het was._

Ik word wakker geschud door de bel. Mijn moeder staat weer voor de deur. Ze was de sleutel van haar werk vergeten. Snel kijk ik nog even op de klok. Shit! Het is al 8 uur. Straks kom ik nog te laat voor de dropping. Wat voor indruk zou ik dan bij die Drew achterlaten? als ik zelfs bij een dropping te laat kom? Snel pak ik mijn fiets. En fiets ik naar school.

Als ik op school kom staat meneer Kanato al op mij te wachten. Nee! alsjeblieft niet hij!. Van alle docenten op deze school staat precies HIJ op mij wachten?! Een slechter begin van de dag kan gewoon niet. Hij loopt op me af en, ik had het kunnen weten, geeft hij mij een preek over dat ik nooit meer te laat mag zijn op een speciale dag als dit, en ga zo maar door. Dat weet ik ook wel hoor, het was ook niet mijn idee om weer te denken aan die dag. Niet dat dat voor mijn plezier is.

Na een preek waarvan het leek alsof het een eeuwigheid duurde, werd ik naar mijn lokaal gestuurd. Iedereen behalve mevrouw Blaas en een jongen waren al weg. Wacht, is dat Drew? OMG hij is best cute! Hij heeft bruin haar, een klein kuiltje in zijn kin en bruin ogen.

Mevrouw Blaas stelt me voor aan Drew en vertelt ons wat we moeten doen. Ze vertelt ons wel drie keer hoe belangrijk het is dat we ons navigatievermogen versterken en dit de training daarvoor is. Ik moet zeggen, heel erg om een paar uurtjes rond te lopen in het bos met een jongen als Drew is het niet. Als hij nou ook nog wat kan zeggen zou het helemaal perfect zijn. Misschien worden we wel zo verliefd dat we beide nooit meer van die plek weg willen en blijven we daar wonen en leven we lang en gelukkig.

Okee snap out of it Sarah! Dit is geen moment om te dagdromen over een jongen die je niet eens goed kent. Je moet je nu focussen op het ontkomen van nog meer preken van meneer Kanato en het voltooien van je missie vandaag.

We worden naar de auto gebracht. Een zwarte Ford Focus met geblindeerde ramen. Iemand, waarschijnlijk meneer Kanato, doet ons een blinddoek om zodat we echt niks meer kunnen zien.
De auto word gestart, en ik voel dat we langzaam wegrijden. Nu is het echt. We zijn op weg naar the middle of nowhere.