Between The Lines (DUTCH)

Hoofdstuk 4

Shane pov

Steff trekt me mee. Ik voel mijn hoofd duizelen maar blijf rennen, zo hard als ik kan. Ik voel de kogels langs ons gaan. We rennen terug het steegje in. ''Pak die klote kinderen.'' Horen we Danny roepen die aan zijn stem te horen nog bij aan het komen is van de harde trap in zijn maag. Er klapt een raam naast mij. Een kogel is erin gevlogen en de scherven vliegen in het rond. Steff rent sneller dan ik en begint met het beklimmen van een schuurtje. Ik duw een container in het pad en laat daarbij mijn werktelefoon vallen. Ik probeer hem nog te pakken maar Steff pakt mijn hand en trekt mij het schuurtje op. ''Geen tijd!'' Zegt ze. Ze springt naar de volgende schuur en begint op het dak van het huis ernaast te klimmen. ''Ben je soms gek geworden?!'' schreeuw ik naar haar. ''Vertrouw me!'' schreeuwt ze terug. Ik zie een van de mannen achter de container richten op Steff met zijn pistool. Ik voel de stres door mijn lichaam en grijp trillend naar mijn pistool. Ik richt op de man. ''Hou je handen recht man.'' Fluister ik tegen mezelf. Een hard geluid komt uit het apparaat en de man valt neer. Er ontstaan spetters van bloed op de muur en er vormt een rode plas om de man. Steff draait zich om en kijkt me met grote ogen aan. Ik denk dat ze niet weet wat ze moet zeggen en ze maakt een gebaar van kom mee. Ze klimt de dakkapellen op en glijd er aan de andere kant weer af. Geshockt van wat ik net heb gedaan volg ik haar. We lopen verder op een smal muurtje. Ik heb altijd al hoogtevrees gehad en ik ben bang dat ik door de haast mijn evenwicht zal verliezen. Gelukkig zie het eind van het muurtje dichterbij komen. Dit keer klim ik er als eerst af. Het is niet al te hoog. Daarna springt Steff eraf. Ze verliest even haar evenwicht en ik vang haar op. Ongemakkelijk lach ik naar haar. Ze zucht en wringt zich snel uit mijn armen en voelt iets trillen in haar zak. ''Dave belt!'' zegt ze en we rennen een steegje in. We schuilen ons achter vuilniszakken. We horen de mannen aan het eind van het steegje. De telefoon blijft trillen. ''Ze zijn weg. We pakken ze later wel, kom we gaan terug.'' Zeggen de mannen en ze verdwijnen weer. Steff neemt op en zet Dave op de luidspreker. ''Jongens jullie moeten nu meteen terug richting het kantoor!'' roept Dave door de telefoon. Hij klinkt niet als zichzelf. ''Hij heeft al opgehangen.'' Zegt Steff en ze stopt de telefoon terug in haar zak. ''Laten we gewoon richting het kantoor gaan.'' Zeg ik.  Ze twijfelt maar vindt het uiteindelijk toch een goed idee. We lopen een stuk verder en komen bij een viaduct terecht. Er lopen jongeren, vast junkies. "Kom Steff we vragen aan die junkies of ze van de drugs afweten." Steff kijkt naar de groep. "Hoe weet je zo zeker dat het junkies zijn?" Ze is te laat, ik loop al richting de groep.  Een verwilderde jongen kijkt op. Hij ziet er ongezond uit en heeft veel tatoeages. Zijn bezwete haar zit voor zijn ogen. Hij schud zijn haar uit zijn ogen en ziet mij aankomen. "Wat mot je?" zegt hij fel. De groep mensen om hem heen kijkt ook naar mij en beginnen te fluiten naar Steff. Steff blijft achter mij staan aan haar te zien voelt ze zich niet op haar gemak.  Ik voel dat ik begin te zweten en mijn hart sneller begint te kloppen. "Ik wil jullie iets vragen over een nieuw soort drugs" schreeuw ik naar de jongen. Hij begint lachen en de groep volgt hem. "Jij? Jochie, volgensmij weet jij niks van drugs." Zegt hij spottend. Ik vertel het verhaal over de achtervolging en het belangrijke recept. Je ziet aan de jongen dat hij nieuwsgierig is. Ik geef hem het papiertje. Hij kijkt naar het afgesproken adres. Je ziet aan hem dat het foute boel is. "Shit shit shit ... Patrick.." hij krijgt tranen in zijn ogen. Gauw wrijft hij de tranen weg. Je ziet aan de groep dat zij van de naam Patrick ook emotioneel raken. Er word onderling gefluisterd.  Hij schraapt zijn kil en begint met het vertellen van een verhaal. "Twee weken terug kwam Patrick, één van onze jongens, enthousiast naar ons toe. Hij had een goede deal met een vent gemaakt en zou geweldige drugs krijgen. Hij kreeg niet veel. Hij mocht het voor een mooi prijsje uitproberen en als hij er meer van wilde vertelde hij het maar. Het was goedkoop, waarschijnlijk door de ingrediënten, waardoor die man bakken met geld binnen haalde." Hij schopt tegen het grind, er ontstaat een wolk van stof. "Een week later vonden we Patrick dood. Volgens de politie was het een overdosis." Ik ben in shock. Wat is dit? Er is iemand dood gegaan aan die drugs? Waar zijn Steff en ik in beland? Iets is niet goed met die drugs en wij hebben het recept... Als dit recept weer in de handen valt van die groep kunnen er meer doden vallen. Mensen zijn gierig, geld is belangrijker. Ze zullen niet stoppen tot ze het recept terug hebben. Ik kijk naar Steff en weet dat zij net zo goed weet wat er gaande is.

Heyy!! Ik hoop dat je het nieuwe hoofdstuk leuk vonden! :) Bedankt voor het lezen en laat weten wat je ervan vind in de reacties! Het nieuwe hoofdstuk komt er snel aan!!