Between The Lines (DUTCH)

Hoofdstuk 5

Steff pov

Ik weet niet wat ik moet zeggen. Shane is ook stil. Ik wist dat er iets mis was met die drugs. Maar er is zelfs iemand aan dood gegaan... Dit is niet goed. Ik weet hoe het gaat in de drugs business. Het enige wat belangrijk is is geld. En ze zullen niet stoppen tot ze hebben wat ze willen. Wacht... Wij hebben het recept. Dat betekent dat ze waarschijnlijk al achter ons aanzitten. Mijn ogen worden groot. "Shane!" zeg ik. Hij draait snel zijn hoofd om. "Wat?" vraagt hij. "We moeten weg. NU." zeg ik voor ik hem meetrek. "Wow Steff, wacht even!" roept Shane naar me als we in een andere straat zijn. Ik laat zijn arm los en draai me om. "WIJ hebben het recept Shane! Ze komen achter ons aan" zeg ik ernstig. Zijn ogen worden groot. "Wat moeten we doen? Misschien moeten we maar terug naar het kantoor.." "Nee!!" Ik onderbreek hem, "We kunnen niet gewoon opgeven! Als we deze drug op de markt laten komen gaan er doden vallen Shane" zeg ik. Het blijft even stil. "Oké. Maar wat gaan we doen?" vraagt hij uiteindelijk. "We moeten eerst terug naar die junkies, misschien weten zij iets over wat er met Dekkers is gebeurt." zeg ik. Shane knikt. We lopen weer terug naar waar we de junkies hebben gesproken. Ze zijn er allemaal nog. Gelukkig.

"Zijn jullie er alweer? Ik heb jullie toch alles verteld?" zegt de jongen die net het verhaal van zijn overleden vriend vertelde. "We hebben nog een vraag" zegt Shane. "En dat is?" zegt de jongen. "Weten jullie wie Dekkers vermoord heeft?" Vraagt hij. Ik hoor de twijfel in Shane's stem. Het gezicht van de jongen vertrekt. Kil kijkt hij ons aan. "Zeg jochie, bemoei je met je eigen zaken. Dit gaat jou geen ene donder aan" snauwt hij. De andere junkies fluisteren tegen elkaar of kijken onze kant op. "Oh kom op! Door Dekkers is jullie vriend dood! Jullie moeten wel iets weten over zijn dood" probeert Shane weer. De jongen komt dichterbij. "Oké, ik weet wat. Ik geef je wat informatie, maar ik wil er wel iets voor terug hebben." zegt hij. "Wat wil je?" vraagt Shane. De jongen kijkt naar mij. "Ik wil een uurtje alleen met je vriendinnetje" zegt hij grijnzend. Ik schrik van wat hij zegt en stap achter Shane. De andere jongens beginnen te gillen en te fluiten. "Niet in je wildste dromen, smeerlap" snauwt Shane naar de jongen. Zijn stem klinkt boos. "Twintig minuutjes dan?" probeert hij. Ik staar de jongen verbaasd aan. "Steff. We gaan." Zegt Shane. Hij pakt mijn arm en trekt me mee. De jongen roept nog wat naar ons maar ik kan het niet horen.

Als we weer in de andere straat zijn stopt Shane pas. "Gaat het?" vraagt hij. Ik kijk op. "Ja, het gaat wel. Ik denk dat een van hun Dekkers vermoord heeft" zeg ik. "Het zou me in ieder geval niks verbazen" Zegt Shane. "Bedankt" zeg ik tegen hem. "Waarvoor?" vraagt hij. "Dat je het voor me opnam" zeg ik terug. Hij kijkt me aan. "Nou, eigenlijk vond ik het doodeng, maar graag gedaan" zegt hij grinnikend. Ik lach. "Je kan meer als je denkt skaterboy" zeg ik. Hij glimlacht. "Dus.... wat moeten we nu doen..?" vraagt hij. Ik zucht en denk na. "Eerst ga ik deze dumpen" zeg ik terwijl ik mijn werktelefoon pak. "Jij was die van jou al kwijt toch?" vraag ik. Shane knikt. "Waarom gooi je je werktelefoon weg?" vraagt hij. "Dan kan Dave onze locatie niet meer bepalen. Hij wil dat we terug komen." leg ik uit. "Oh, aha" zegt Shane. "Maar, hoe gaan we dit doen? Hoe moeten we eten? Waar moeten slapen?" voegt hij eraan toe. "Een slaapplek moeten we zoeken, maar ik heb geld voor eten" zeg ik terwijl ik mijn jaszak open doe en het geld laat zien. "Wauw, jij denkt echt overal aan" Merkt Shane op. "Ik neem altijd voor de zekerheid geld mee bij gevaarlijke klussen als deze. Voor als ze bijvoorbeeld willen onderhandelen voor informatie of zo, maar dit is ook nieuw voor mij" zeg ik.

We lopen naar het centrum en in de eerste prullenbak die we zien gooi ik mijn werktelefoon weg. "Waar gaan we heen?" vraagt Shane. "Ik heb echt geen idee.. we worden gezocht en we moeten vluchten.. moeten we eerst nog spullen ophalen van huis denk je?" vraag ik. "Eigenlijk zou dat heel handig zijn" zegt hij. "Oké. Dan nemen we nu de trein naar huis, we pakken onze spullen en we spreken weer af bij het station" stel ik voor. "Goed idee" zegt Shane. Dat doen we ook. Eenmaal in de trein bespreken we wat we allemaal meenemen. Het moet genoeg zijn, maar niet te veel. We kunnen allebei nog meer geld pakken, kleren, deodorant etc. De trein is al snel in Leiden. Als we bij Leiden centraal zijn pakken we mijn fiets en rijden we net als op de heenweg terug. Alleen nu niet naar het kantoor, maar met een grote omweg naar huis.