Mavişini bırakıp gideli tam bir yıl oldu o kadar özledimki seni mavişim deyip sımsıkı sarilmanı özledim.ablam canimin içi nasil kıydılar sana her günüm her dakikam seni özlemekle geçiyor .ama sana söz veriyorum bulacağım kim seni benden kopardıysa bende onu en sevdiklerinden koparacağım canını kendi ellerimle alacağım az kaldı ablacığım unutulan intikamini ben alacağım. Zaten fısıltıyla çıkan sözcükler bir yumru olup boğazıma oturdu ve gözyaşlarımı daha fazla tutamayarak gözümden süzülüp intihar etmelerine izin verdim.isminin yazili olduğu mermere sarıldım ve yavaş yavaş anılar canlandı buğulu gözlerimde...
"Hadi ama maviş bu ne hazırlıktır bitmedi gitti unutma bu benim mezuniyet partim ben bile bu kadar süs yapmadım.yandan bir bakiş attim ve "sen her halinle güzelsin bırakta bugün bende birazcik süsleneyim.hadi cikalim hazirim zaten" evden çıkarken hala söyleniyordum sülaledeki tüm ultra güzel genler ablama gelmiş banaysa sadece maviş gözler kalmıştı.ablam hadi mavişim mert kapıda bizi bekliyor dedi ve beraber dışarı ciktik mert bmw sine yaslanmis sigara içiyordu bizi görünce yüzünde capik bir gulumse oldu ..
Vee partideydik herşey o kadar muhteşemdiki ağzım bir karış açık etrafı izliyordum tüm güzeller ve yakışıklılar buradaydı resmen .etrafı izlerken keşke ozan da burda olsa diye düşündüm beni bu halimle görse severmiydi acaba yoksa fazla çocuksu der bakmazmıydı bana ah ozan bi beni sevmedin hep buz gibiydin bana karşı onca çabama karşı bir türlü fark etmedin beni. onca beni seven varken ben sende takılı kaldım aslında tüm kalbiyle seven Burak varken ben seni tercih etmiştim mutluluk duruken ben karanlığı seçmiştim...Tüm bu düşünceler den sıyrıldım ve gözlerim dans eden ablam ve merte kaydı çok yakışıyorlardı ama mertte beni huzursuz eden birşeyler vardı bakışları sanki sürekli üzerimdeymiş gibi ama ablam onu çok seviyordu o seviyorsa banada saygı duymak düşüyordu Burak ortalıklarda yoktu zaten benim yaşıtım çok az kişi vardı zaten onlarlada pek samimi değildim merhaba merhaba birkaç dans etmek isteyen yakışıklıyı geri çevirdim zaten ozanda gelmemişti kuzenide mezun oluyordu belki bir ihtimal gelir diye bu kadar hazırlanmıştım ama yoktu.. .
saat 10u geciyordu ve bende doğrusunu soylemek gerekirse biraz sıkılmıştım herkes kendi halinde dans ediyor biseyler iciyordu bense elimde kolamla ortalıklarda dolasiyordum ve yorulmustum uykumda gelmisti zaten .ablam yanima yaklasti ve "ne o mavişim sıkıldın mi sen ?"esneyerek cevap verdim "galiba biraz "tamam canım merti cagirayim simdi cikariz" yoo ablacigim siz eglenin ben babamu ararim o şöförü gönderir.siz eglenmenize bakin" yanagimdan optu ve tamam canim ama giderken bana gozuk oyle git seni herseyden cok seviyorum mavisim kendine iyi bak" aman abla alt tarafı eve gidiyorum hadi optum ben kacar." Yarim saat sonra sofor gelmisti ablama el salladim ve arabaya bindim eve geldigimizde annem ve babam coktan uyumuslardi bnede hemen bi duş aldım ve kendimi uykunun tatlı kollarına bıraktìm..
Sabah zar zor uyanmistim uzerimi degistirdim ve aşağıya indim kahvaltı hazırdı ama kimsecikler yoktu hemen ablamı uyandırmak için bir bardak su aldìm ve olagan gucumle ablamin odasina kostum sessizcekapiyi actim bana cok kizacakti ama olsun ve iceri girdim ama bi dakika ablam kalmismiydi yani yatagi bombostu ve hic bozulmamisti ablaa diye seslendim fakat ses yoktu banyoya baktim orasida bostu içimi bir korku kaplamisti hemen hizmetcilere sordum ama onlarda gormemisleri annemin ve babamin odasina cikacaktim ki arkamdan bir ses "şey zeynep hanimla kerem bey sabah cok erken ciktilar sizi uyandirmak istemediler efendim"merakim iyice artmisti sabahin köründe nereye giderlerdi ki hemen annemi aradim ikinci calisinda acti "alo anne nerdesiniz ? Oldum meraktan ablam evde yok sizinlemi sizinleyse nerdesiniz?annemin sesi cok solgun çìkiyordu kizim biz karakoldayiz ablan yok ."bir anda telefon elimden kayìp düştü ve gözlerim karardi. Gozlerimi actigimda annem ve babam basimdaydi ve annem agliyordu . Zar zor "ablam" diyebildim fakat cit ses yoktu sessizligi babam bozdu ve ablan canim kizim kayip dedi.
*****
Tam bir hafta sonra aci haberle yikildik ablamin ve mertin cansiz bedenleri partiye bir kilometre uzakliktaki ormanda bulunmustu.ablam olmustu ve ben tam anlamiyla yikildim aldigim ilaclar sayesibde zar zor ayakta durabiliyordum aklimda sadece tek birsey vardi o da ablama verdigim soz "size bunu yapani kendi ellerimle oldurecegim"....
