Guard My Body

Seventh Temptation

TIRED. I'm currently busy packing all of my stuffs. Luckily nakahanap agad si Cara ng unit na lilipatan ko. She persistently talked to the owner of the building which is her friend na agad kong lipatan ang unit.

Dapat kasi 1-2 weeks after i-lease ang unit pa ang aantayin bago tirhan ito.

Because of her very convincing power and appeal.

I immediately got the condominium.

Tinignan na namin ang unit kahapon. Chineck ang bawat sulok pati narin ang security. Pasado naman sa panlasa ng bruha ang design ng unit kaya hindi na namin pinarenovate.

And another thing is magkatabi lang ang building namin. Konting lakad lang ay makakapunta na ako sa unit ni Cara.

I taped up the last box and let the movers take it to the truck outside.

Luckily, wala sila Mom at Dad dito. I could freely take all of my belongings sa bahay na to. Pati lahat ng makina, tools at fabrics sa atelier ko ay dinala ko na rin.

"Ma'am, wala na po ba kayong natirang gamit?" Tanong ni Mang Eban, isa sa mga hinire ko upang ako'y tulungan maglipat.

Umiling-iling ako at sinagot itong, "Wala na ho, Manong. Tara na po?"

Matapos nun ay sabay na kaming lumabas ng mansyon.

Tanging ang mga katulong lamang at ang mga trabahante sa mansyon ang naroroon upang ako'y ihatid. Nakakalungkot mang isipin na wala man lang akong tatay at nanay na yayakap at iiyak para sa akin kapag ako'y umalis na.

Well? Life is a cycle of bullshits.

You'll get tripped if you'd buy any of those shits.

I somehow felt a little ease when we finally drove passed the high and mighty gate of my family's mansion. Heck. Are they even my family?

A feeling of relief and freedom embraced me as i thought of not hearing my Mom's daily rant anymore.

For these past years. . . I endured it all. Those painful words and physical abused. I took it all.

Whenever she slaps me, pulls my hair and embarasses me in front of my classmates. . . I just remained silent.

Isang mapait na ngiti ang kumawala sa aking labi.

I was too dumb.

Too naive.

Too hopeful.

I thought they could love me. But it was just what i thought. A mere assumption.

Natigil ang aking pag-iisip nang maramdaman kong huminto na ang aming sinasakyan. Napadapo ang aking tingin sa labas kung saan pulos matatayog na gusali ang nakapalibot sa buong lugar.

Ingay, usok, init at mga taong nagmamadali ang sumalubong sa akin nang ako'y bumaba.

"Mang Eban, pakidala nalang po yung mga gamit sa 6th floor, Unit 602 po."

Tumango naman ang matanda at nagsimula na siya pati ang mga tao nito na igalaw ang aking mga gamit.

Nanatili akong nakatayo sa aking pwesto. I lifted my face, close my eyes and spread my arms absorbing the feeling of autonomy.

Napatigil ako nang maramdaman kong nag-vibrate ang aking telepono.

I saw an unknown number, no, an international number rather.

Sino kaya ito?

It's my freaking private phone. Not the business one.

Hindi ko binibigay ang private number ko sa ibang tao kahit kliyente ko man ito.

Kaya imposibleng kliyente.

I choosed to answer the call instead of dropping it.

"Yes, Hello? This is Rio dela Merced speaking." I answered professionaly.

I waited for a response. . . Ngunit wala namang sumagot.

". . .do i know you Sir/Maam? H----" naputol ang dapat kong sasabihin nang marinig ko ang tunog na nangangahulugang binabaan ako nito ng tawag.

What was that?

Prank call?

Whatever.

Pinalis ko nalang iyon sa isipan ko. Kung sino man ang taong yun. He must be crazy.

I grabbed the last box that was deposited at the back of the truck. Mang Eban and the others must have carried the heavy ones kaya ito nalang ang natira.

A guard greeted me as soon as i walked pass the revolving door.

I gave him a smile and proceeded towards the elevator.

Bago tuluyang sumara ang elevator ay may nahagip na imahe ang aking mga mata.

Did i just saw that asshole?

Ghad. I must be hallucinating.

Paano ko naman siya makikit rito? Sa dinami ng lugar at pulo ng Pilipinas. Baka nga imahinasyon ko lang.

Tsk. He's hot, yes. Jerk? Yes. Yummy? Absolutely YES.

Argh. What were you thinking Rio.

Dapat mo na siyang kalimutan. For the sake of your mind, body and heart. He's not good for those three.

A ping woke me up from my delusion.

Nasa 6th floor na pala ako. Geez. I didn't even notice, not until the elevator pinged.

Nakasalubong ko sina Mang Eban at ang iba nito kasama habang sinusuyod ko ang hallway papunta sa unit ko.

Sinabi nito na okay nadaw lahat ng mga gamit. Nalipat nadin nila lahat ng kahon mula sa truck.

Inabot ko ang isang sobre kay Mang Eban. "Maraming salamat po. Tatawag nalang po ulit ako kapag kailangan ko ulit ng tulong."

Isang malawak na ngiti ang ibinigay nito at tuluyan nading nagpaalam sa akin.

Tanaw mula sa kinaroroonan ko ang nakabukas na unit. That must be mine.

Dali-dali akong pumasok roon ng walang pag-aalinlangan...

But when i finally entered. A combination of red, gold and blue wallpaper welcomed me. The whole place screams of royalty and wealth. Not minding the extravagant chandelier that is hanging at the center of the sala.

Wait. . . This is not mine!!

A loud thud caught my attention.
Nagmula ito sa pinto na matatagpuan sa kanang bahagi ko.

A sudden fright came pounding on my chest. But my curiosity is killing me! Alam kong bawal pumasok sa unit na hindi akin. But i'm fridging curious!

Dahan-dahan at pikit mata kong pinihit ang seradura ng pinto.

So help me God.

Biglaan kong binuksan ang pinto at sinabing, "PASENSYA NA PO! NAGKAMALI LANG AKO NG UNIT! NAKABUKAS PO KASI YUNG PINTO NIYO! SORRY PO ULIT. "

"Who the---" a man's voice came booming when i opened the door.

No. It wasn't just anyone's voice.

Agad kong minulat ang aking mga mata upang makita ang lalaking nagmamay-ari ng boses na iyon.

I gasped.

This is sooo not happening, dear God.

"MIDAS?!!!" i shouted with an. . ..

Interrobang.

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
AN:

Stay Tuned ♥★

°Elle Andrade