ŞAH'IN PİYONU

3.Bölüm

Ne yazık ki karabasan var bugün TÜRKİYE'DE.

"Tükürün milleti alçakça vuran darbelere,tükürün onlara alkış dağıtan kahpelere."
-MEHMET AKİF ERSOY

Multimedya:Aykan

Şu an duygu karmaşası içindeydim.Hem korkuyordum hem de mutluydum.Gereksiz bir heyecan vardı içimde.Karşımda ki adama cevap veremiyordum.Gözleri sanki beni içine çekiyordu.O boynunda ki dövme zaten ayrı bir şey.Sanki bir şeyin sembolü gibi.Anlamı ne acaba?

"Nigar?"abimin sesi ile kendime geldim.

"E-efendim."

"Hadi kardeşim,kahve yapacaktın?"

"Hemen."dedim ve mutfağa döndüm.Unuttumm.Geri döndüm.Kendine gel Nigar.

"Nasıl alırsınız?"

"Şekerli."diyen Bade oldu.Gözlerimi utana sıkıla ona çevirdim.

"Sade."tek ses tek yürek çıktı valla sesi.Ne diyorum ben ya?

Mutfağa girip cezveyi çıkarttım.Kahveyi ocağa koyduktan sonra tepsiyi hazırladım.Kahveler hazır olunca tepsiye koydum.Ellerimin titremesi normal miydi?Hiç sanmıyorum.

Salona girdikten sonra abim ilk onu işaret etti.Sanırım ilk ona vermem için.Yavaş adımlarla önüne kadar gittim.Gözlerini kırpmadan gözlerime bakıyordu.Sonrasında Bade'ye döndüm.Onada verdikten sonra abime verdim.Tepsiyi sehpaya koyup abimin yanındaki koltuğa oturdum.

"Ee Aykan neler yapıyorsun?"ismi Aykan mı?Sanırım bundan sonra en sevdiğim isim.

"Üniversite son yılımdayım."kahvesinden bir yudum aldı.Şimdi o benim yaptığım kahveyi mi içiyordu?Hararet bastı sanki.

"Ne okuyorsun?"

"Psikoloji.Peki ya sen?"

"Bende merkezde küçük bir mekan işletiyorum."bizim duyamayacağımız kadar ağzından bir kaç cümle döküldü.

"Anlamadım."dedi abim.O an mırıldandığının farkına varmış olacak ki hemen toparladı.

"Aklıma bir şey geldi de."

"Kuzenim Aykan gerçekten çok anlayışlıdır.Onunla normal arkdaşmışız gibi de oturup konuşabiliyoruz."

"Bade'de benim için öyledir."dedi aşinası olduğum ses.

"Normalde buralarda pek kimsemiz yoktur. Nigar'da şehir dışında okuyordu ama hasret yüzünden naklini yanıma aldırdım."

"Şu ana kadar fırsat kalmadı.Soramadım.Kaça gidiyorsun canım?"

"Lise üçü bitirdim."

"Ne olmayı planlıyorsun peki?"

"Daha karar vermedim.Aklımda bir şey yok."hafif bir gülümseme ile yetindi.

Kahveler içildikten sonra kalktılar.Kısa bir vedalaşıp gittiler.

"Hayırdır güzelim?Çocuğun içine düşseydin."

"Ne?"

"Saf ayağına yatma şimdi nasıl baktığını gördüm."

"Abi bence uykusuzluk başına vurdu senin.Hadi yatalım benim çok uykum var."dedim ve koşarcasına odama girdim.

Telefonı elime alır almaz Bulem'i aradım.Bugün onda ters giden bir şeyler vardı.Bir kaç çalınmaya açıldı.

"Efendim?"

"Bulem bugün senin ney-Bir dakika sen ağlıyor musun?"

"Hayır.Daha sonra konuşalım lütfen."