Ιστορία ενός πιάνου

II.

  Μια παρέα με κοίταζε γελώντας. Είχα σπάσει κάθε ρεκόρ καθυστερημένης απόδρασης. Μια τεράστια γλάστρα είχε σπάσει στο πάτωμα γεμίζοντας χώματα και σπασμένα κλαδιά τα πάντα. Τα φωτάκια, που ήταν απλωμένα στο κακόμοιρο δέντρο τρεμόσβησαν για λίγο ακόμα και έσβησαν. Συνειδητοποίησα ότι μες στην αμηχανία μου είχα αρχίσει και ξήλωνα την καμένη μπλούζα μου παίζοντας με το δάχτυλο στις καμένες άκρες. Ο μίτος μου όμως είχε αρχίσει την διαδικασία των μιτώσεων και εγώ έδινα μία ακόμα διάσταση στο μεταμοντέρνο «γδύνεσθαι».
Ο πιο τολμηρός της παρέας με πλησίασε προσπαθώντας επίπονα να συγκρατήσει τα γέλια του, δοκιμάζοντας όλες τις μεθόδους αυτοπειθαρχίας όπου η γαλλική κουλτούρα και η καθολική διαπαιδαγώγηση επέβαλαν. Για να γίνει ακόμα χειρότερο άρχισε να με πυροβολεί με ριπές γαλλικών. Υπέροχα! Οι εφιάλτες του γυμνασίου επέστρεψαν! Βρίζοντας από μέσα μου, προσπαθούσα να καταλάβω τι μου έλεγε. Τι εννοούσε όταν έλεγε ότι με είχαν περάσει για μια τρελή φαν, που κέρδισε σε ένα διαγωνισμό και τον κυνηγούσε όλο το απόγευμα; και ότι εκείνος είχε κρυφτεί πίσω από τις πρασινάδες για να της ξεφύγει ενώ εκείνοι στοιχημάτιζαν πόσην ώρα θα κατάφερνε να σταθεί πριν πέσει και η μικρή τον ανακαλύψει πάλι. Το αιθιοπικό μου λεξιλόγιο εξαντλήθηκε και αμέσως μετά εξέπνευσε πριν προλάβει να μου διηγηθεί ολόκληρη την ιστορία.
Εγώ; Μικρή; Είναι τρελοί αυτοί οι Γάλλοι. Γέλασα καθώς είδα την παρέα να γυρνά και να γελά με μια πιτσιρίκα, που έτρεχε πίσω από έναν ψηλό μαυροντυμένο άντρα ξεσκονίζοντας τον. Ανάσανα με ανακούφιση καθώς φαινόταν πως εκείνος περνούσε ακόμα πιο δύσκολες ώρες. Όλος ο κόσμος είχε μαζευτεί και παρακολουθούσε την μικρή. Κοίταξα το ρολόι. Η τελευταία μου ευκαιρία για την απόδραση. Αν δεν κατάφερνα να το σκάσω μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά χωρίς να με αντιληφθούν θα έκανα την παρουσίαση της επομένης φορώντας το πιο γελοίο καπέλο που φτιάχτηκε ποτέ.
Επέστρεψα στην αίθουσα όπου ο κόσμος γελούσε και αθόρυβα κατευθύνθηκα στην έξοδο. Με μία γκριμάτσα απόγνωσης προσπέρασα το προσωπικό και κατευθύνθηκα στο ασανσέρ. Χώθηκα γρήγορα μέσα αναδιπλώνοντας τους μέσους πάνω στους δείκτες ελπίζοντας ότι θα προλάβαινα. Με τα χέρια υψωμένα σε μια παγανιστική ικεσία κοίταξα τους ορόφους. «Υπόγειο» αποφάσισα καθώς ήμουν σίγουρη ότι κάποιος με περίμενε ήδη στην είσοδο για να με κάνει τσακωτή. Πάτησα γρήγορα το κουμπί και σκεφτόμενη την επερχόμενη νίκη άρχισα να πανηγυρίζω στο ασανσέρ την ώρα που έκλεινε η πόρτα.
Λίγο πριν κλείσει οριστικά ένα χέρι χώθηκε ανάμεσα και η πόρτα άρχισε να ανοίγει και πάλι. Κοπήκανε τα πόδια μου καθώς με φανταζόμουν να μιλώ στους σύνεδρους με το καπέλο, που δεν τα κατάφερε για την πρόκριση στις ιπποδρομίες τους Άσκοτ. Τουλάχιστον τα αυτιά γαιδάρου δεν φαίνονται και πολύ μέσα στο ημίφως, όχι αν γυρίσω του τούλι πάνω τους.