Το Πάρτυ Royal

Πρωινή Διαμάχη

Στάθηκε για λίγο έξω απο την πόρτα παίρνοντας μια ανάσα και τινάζοντας το φουσκωτό της φόρεμα.
Ξαφνικά από το παραδίπλα δωμάτιο βγαίνει ο sir Wilson και πλησιάζει προς το μέρος της χαρίζοντας της ενα ζεστό χαμόγελο. "Καλημέρα malady" είπε εύθυμα κάνοντας μια υπόκλιση. "Καλημέρα Wilson" αποκρίθηκε χαμογελαστά. "Κοιμήθηκες καλά;"
"Ω! Εξαιρετικά, εξαιρετικά! Σερβιριστηκε το πρωινο;" ρώτησε με ενα πειναλαιο βλέμμα. "Βέβαια, βέβαια." του απάντησε λίγο αφηρημένη. Και κατεβηκαν τις σκαλες και μετα απο λιγο βγήκαν στην αυλή. Εκεί ηταν ο Stephen που επεβλεπε αν ηταν ολα καθώς πρέπει, και η Diana, η οποία έπινε το τσαυ της χαζευοντας τον πρωινο ήλιο ο οποίος έκανε τα κόκκινα μαλλιά της να φαίνονται λες και παίρνουν φωτιά, πάνω στο ροδαλό της δέρμα.
"Καλημέρα Wilson! Amelia.." είπε με την γνωστή λεπτή φωνή της σκέφτηκε η Amelia.

Η αλήθεια ειναι πως δεν τη συμπαθεί καθόλου. Και αυτο άρχισε απο εκείνο το ταξίδιπου είχε κάνει η Diana τότε στην Ισπανία όταν και η Amelia ήταν μικρότερη και στα πρώτα της σχέσης της με τον Evan. Ακόμα τη θυμάται εκείνη τη μέρα που την είχε πρωτοδεί.

"Ώστε εσυ είσαι η Amelia που κατάφερε να πάρει το μυαλό του Evan;" της είχε πει με ένα τόνο περιφρόνησης. "Naι!" αποκρίθηκε εκείνη με συντομία και σοβαρότητα.
"Χα, θα δεις πως όλο αυτό, είναι λάθος. Θα έρθει η μέρα που θα καταλάβεις και εγώ· εγώ μέχρι τότε θα περιμένω.." Ήταν τα τελευταία της λόγια πριν αποχωρήσει. Η Amelia ποτέ δεν κατάλαβε όμως τι θα γινόταν που θα την έκανε να καταλάβει...

Ξάφνου, κατέβηκε και ο Evan μπαίνοντας στο χώρο. Τους χαιρέτησε όλους γλυκά, όμως η Amelia παρατήρησε μια πιο γλυκιά ανταπόκριση απο τη μεριά της Diana, πράγμα που την έκανε να τσατιστεί.

Σε λίγο έκανε και την εμφάνιση του και ο τελευταίος φιλοξενούμενος που ήταν και ο πιο σημαντικός καθώς συνδεόταν στενά με τον Evan. Ήταν η πολυαγαπημένη του θεία, η αδερφή της χαμένης του μαμάς, η δούκισσα Sophie. "Αχχ Καλημέρα σε όλους σας!" είπε με έναν παιχνιδιάρικο και χαρούμενο τόνο προς όλους. "Υποθέτω, ειμαι πάλι η τελευταία;" είπε γελώντας γλυκά. "Δε πειράζει θεία. Το σημαντικό είναι πως είσαι εδώ!" αποκρίθηκε ο Evan πιάνοντας το χέρι της. "Δε θα το έχανα με τίποτα!" είπε κοιτάζοντας βαθιά μεσα στα πράσινα μάτια του ανιψιού της.

Και το πρωινό εξελισσόταν ομαλά ο Evan μιλούσε με τη θεία του και τον Wilson περισσότερο για δικά τους θέματα τα οποία οι άλλες δυο κοπέλες δεν καταλάβαιναν. Καθώς κάθονταν απέναντι από αυτούς και τους κοιτούσαν να μιλάνε η Diana απευθύνει το λογο προς την Αmelia:
- όμορφο σπίτι έχει ο Evan.
- χα..Ναι, είναι όμορφο. Απάντησε με ένα τόνο αμηχανίας.
"Εσύ βέβαια το είδες καλά και χθες βράδυ, όταν συζητούσατε στη Βιβλιοθήκη." της λέει έντονα.
"Βλέπω το έμαθες...σήμερα πρωί υποθέτω, εφόσον χθες αποσυρθηκες νωρίς" είπε με ένα τόνο ικανοποίησης.
"Κοίτα τον Evan. Έγινε κι ολας 33! Από παιδί θυμάμαι πως είμαστε μαζί και αύριο βράδυ κλείνει τα 33! Θα είναι καλό πάρτυ." είπε στην Amelia με έναν τρυφερό τόνο τον οποίο αμέσως κατάλαβε.
"Περιμένουμε και άλλο κόσμο, και σήμερα και αύριο βράδυ." είπε η Amelia αδιαφορώντας.
        ____________________________
Το πρωινό τελείωσε και ο Evan με την  Amelia αποσύρθηκαν στο δωμάτιο τους.  Η Amelia ξαπλώνει στο κρεβάτι με τα κάστανα μάτια της να κοιτάζουν το ταβάνι. Τοτε έρχεται απο δίπλα της ο Evan και της φιλάει γλυκά το χέρι.
"Τι σκέφτεσαι; σε όλο το πρωινό ούτε μια κουβέντα μου είπες." της είπε με μια δοση ανησυχίας
"Δε μπορώ άλλο. Δε τη θέλω εδώ! Θέλω να τελειώνουν αυτές οι μέρες και να φύγει! Ξέρω πως μπορεί ακόμα να έχεις αισθήματα για αυτή και αυτή για σένα!" του λέει έντονα.
"Μα αν είναι δυνατόν! Εγώ! Να εχω αισθήματα για την Diana! Τα εχεις χαμένα τελείως! Δε σηκώνω αλλη κουβέντα σε αυτό!" είπε θυμωμένα.
...
"Amelia...δεν ηθελα να σ φωνάξω συγγνώμη..ξέρεις πως σε νοιάζομαι και δε σηκώνω άλλο αυτή τη κουβέντα, είμαστε φίλοι." της είπε γλυκά και έγειρε προς το μέρος της δίνοντας της ένα φιλί στα κοκκινα χείλη της. Αυτή όμως δεν ένιωσε και πολλά...