Συζητήσεις κ συζητήσεις..

30 3 1
                                    

Το μεσημεριανό ετοιμάστηκε και σιγά σιγά όλοι πήραν τη θέση τους στο τραπέζι. Οι οικοδεσπότες καθόντουσαν δίπλα δίπλα και γύρω και απέναντι οι υπόλοιποι.

Ετρωγαν και συζητούσαν διάφορα θέματα..οικογενειακά, κοινωνικά, προσωπικά. Η Amelia εριχνε κλεφτές ματιές που και που στο Robert την ώρα που κανείς δε πρόσεχε, καθώς και αυτός σε αυτήν.

Όταν το γεύμα πια τελείωσε ο Wilson με την Diana πήγαν προς τον Evan.
"Πάμε στη Βιβλιοθήκη;" πρότεινε ρητορικά ο Wilson και η Diana έπιασε τον Evan από το μπράτσο και μπήκανε στη Βιβλιοθήκη. Ο Wilson έκλεισε τις σειρομενες πόρτες πίσω του.
"Evan, ήρθε και ο Robert;" λέει αναστατωμενος ο Wilson.
"Ε για να τον βλέπεις ναι, ήρθε." του απαντάει ψύχραιμα.
"Τουλάχιστον θα μπορεί να μιλάει μ'αυτή τη βλαμμένη.." είπε με κακία η Diana.
"Diana σταμάτα αμέσως!! Δε σου επιτρέπω!" της είπε εξαγριωμένος και πλησίασε προς το μέρος της με την έντονη επιθυμία να τη χτυπήσει.
"Άντε λοιπόν. Κάντο! Δε μ'αγαπάς ούτως ή άλλως." είπε η Diana καθως στάθηκε όρθια μπροστά του.
"Σταματήστε τα παιδιαρισματα και οι δυο!" ειπε μπαίνοντας στη μέση ο Wilson. "Evan..."
________________________________

Η Sophie μιλούσε με την Amelia στο καθιστικό, ενώ ο Robert ήρθε και έκατσε όρθιος με την πλατη στραμμένη στο μεγαλο παράθυρο πίσω του που έβλεπε την Δυτική αυλή, καθόταν και έπινε το ουίσκι του.
..
"Αmelie...mon cherie..είσαι τόσο γλυκιά κοπέλα. Νιώθω τυχερή και ευγνώμων στους μακαριτες τους γονείς του Evan για αυτό το προξενιό, που ένωσε για πάντα τα δυο σπίτια." είπε ακουμπώντας το χερι της στο δικό της που το είχε πανω στο κίτρινο φόρεμα της.
"Με όλο το σεβασμό θεία, είναι πολυ καλο παιδί ο Evan και έχει περίπου δέκα χρόνια που είμαστε μαζί, αλλά τι γίνεται όταν εμφανίζονται περιεργα πράγματα; όταν δε νιώθεις πια πεταλούδες στο στομάχι όταν σε αγγίζει, όταν..Όταν δεν είσαι ευτυχισμένη μέσα από αυτό;" είπε κοιτώντας το πάτωμα και παίζοντας αμηχανα τα δάχτυλα της πανω στο φόρεμα της.
"Ξέρω οτι ο γάμος μου έγινε για λόγους πλούτου..γιατί η οικογένεια μου είχε πιο πολύ δύναμη εκείνο τον καιρό οικονομικά και έσωσε και τους δικούς του, όμως δεν ξέρω...δε μ'αρέσει να είμαι απλά ενα μέσο.-"
"Σταμάτα να λες ανοησίες Amelia..η ζωή σου είναι μια χαρά δίπλα στον Evan! Και έτσι πρέπει να παραμείνει. Αύριο περιμένετε κόσμο!" τη διέκοψε βιαστικά η Sophie. "Πάω να ξαπλώσω." είπε και αποχώρησε απο την αίθουσα.

Μετά απο λίγο ο Robert χτυπώντας ελαφρά με το δάχτυλο του το ποτήρι, πηγαίνει και κάθεται δίπλα της.
"Δεν εισαι ευτυχισμένη;" τη ρώτησε με στοργή και απορία κοιτώντας το πρόσωπο της.
Σώπασε...πήρε μια ανάσα και γύρισε το κεφάλι της προς αυτόν. Τώρα τα μάτια της ήταν αιχμαλωτισμένα μέσα στα δικά του.

Θυμήθηκε πόσο όμορφα και χαοτικά έμοιαζαν. Όμως η φωνή του την διέκοψε από τη σκέψη της. "Δεν είσαι ευτυχισμένη;" έσκυψε μπροστά ξεφυσώντας με ένα χαμόγελο..
"Τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται γλυκέ μου, ο Evan και εγω δεν είμαστε όπως φαινόμαστε.."

Το γλυκέ μου προκάλεσε μια αναστάτωση στην καρδιά του. Την κοίταξε μεσα στα μάτια και της σήκωσε το κεφάλι. "Δε θέλω να είσαι δυστυχισμένη.." και ακούμπησε το χέρι του στο δικό της που ήταν πάνω στα μπούτια της χαϊδεύοντας το. "Θέλω να εισαι καλά."
Και ξαφνικά τα βλέμματα τους έφτασαν πολύ κοντά. Σχεδόν ακουμπούσε ο ένας το πρόσωπο του άλλου.
Εκείνη την ώρα ενας θόρυβος τους διέκοψε. Ο Wilson άνοιξε την πόρτα...
"Τι γίνεται εδώ;" ρώτησε καχύποπτα..
"Όχι απλά εδώ τα λέγαμε." είπε ο Robert.
"Ο Evan πρότεινε να μαζευτούμε στο σαλόνι τώρα που είναι βράδυ."
"Εε ναι ναι.. πάμε λοιπόν!" είπε χαμογελαστά η Amelia.

Το Πάρτυ RoyalOnde histórias criam vida. Descubra agora