Το Πάρτυ Royal

Έξοδος

Άρχισε να νυχτώνει και ο κόσμος ηδη κατέκλυσε το σπίτι. Οι μυρωδιές απο τα φαγητά και οι φωνές του κόσμου πλημμύριζαν τον χώρο.

Ο Evan βρισκόταν ανάμεσα στους καλεσμένους παίρνοντας ευχές και καλωσορίζοντας χαμογελαστά τον κόσμο. Δε χαιρετούσε όμως με την Amelia. Χαιρετουσαν χωριστά.
Αυτο προκάλεσε βέβαια σχόλια όμως δεν ένοιαζαν κανέναν.

Η Amelia ήταν κοντα στο μπουφέ και επέβλεπε ξαφνικά νιώθει μια ανατριχίλα στον αυχένα της από μια ζέστη ανάσα.

"Συγγνώμη, συνοδεύεστε;" ρωτάει αισθησιακά χαϊδεύοντας το χέρι της.
Εκείνη χαμογελώντας του απαντάει
"Όχι."
"Χορεύετε;" της λεει Robert χαϊδεύοντας την μέση της.
"Βεβαίως" και με μια στροφή βρίσκεται στην αγκαλιά του και αρχίζουν να χορεύουν ρυθμικά.
"Είσαι....εκθαμβωτική σήμερα..σου παει πολυ το μωβ.."

"Σε ευχαριστώ και εσύ είσαι...(αισθησιακος)..γλυκός οπως πάντα.."

Σε σκέφτομαι.
Σε θέλω, πρέπει να σε παρω να φύγουμε..

Την κράτησε κοντά του και της ψιθύρισε "με εμπιστεύεσαι;"
"Ναι! Σε εμπιστεύομαι.."
"Πρέπει να φύγεις τώρα! Θα σε σκοτωσουν σήμερα μετά την κοπή της τούρτας, θα σ πάρουν τα λεφτά. Συνάντησε με στη Δυτική αυλή μετά την κοπή. Αμέσως αφου βγάλεις το λόγο σου! Καλα;"
"Καλά"

Η κοπή πραγματοποιείται και το λογο παίρνει ο Evan.
"Είμαι πολύ τυχερός που έχω την Amelia δίπλα μου. Χάρις αυτήν ειμαι εδώ που είμαι..είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος που αγαπώ πολύ και που χωρις αυτόν δε θα ήμουν εδώ.."

Και η Amelia σηκώθηκε, αναδεικνύοντας το υπέροχο φόρεμα της. Και πήρε τη σειρά της στο να βγάλει λόγο
"Οπως ξέρετε μαζευτήκαμε εδω για να τιμήσουμε τα 33α γενέθλια του Evan ο οποίος είναι στη ζωή μου εδω και 9Χρονια και με συντροφεύει και μ στέκεται.." έκανε μια παύση

"Θα ήταν μια πολύ ωραία αλήθεια όλα αυτά, μια ωραία πραγματικοτητα, αλλά δεν είναι. Και δεν ειναι γιατί δεν έχουμε κανονικό γάμο. Και τώρα στα 33 του, αποφάσισε πως θέλει να ενεργήσει εις βάρος μου παίρνοντας αυτά που δικαιωματικά μου ανήκουν...και ΔΕΝ του ανήκουν!

Και ξαφνικά οι μπάτλερ ασφαλίζουν τις εξόδους και κάποιοι άνθρωποι εμφανίζονται απο το πλήθος πλησιάζοντας τον Evan και κρατώντας τον.

"Μπορεί να είναι ο καλύτερος άνθρωπος για μερικούς..όμως για μενα σίγουρα Όχι!" ειπε με το βλέμμα της στραμμένο πάνω του...

"Μην τολμήσεις να με ξαναπιασεις στο στόμα σου ποτέ! Αλλιώς θα καταλήξεις άσχημα και εσυ και τα πετάματα, οι φίλοι σου." του είπε ψιθυριζοντας στο αυτιι του.
Κατεβαίνοντας απο το σκαλοπάτι γυρνάει ξαφνιασμένη και τους λέει "αα ναι και βέβαια..καλα να περάσετε συνεχίστε"

Οδεύοντας προς την Δυτική αυλή τη βρίσκει ο Stephen
"Στείλε τον μαζί με τους άλλους εκεί που κανονίσαμε." του απαντάει ψυχρά.

Και καταφέρνει να βγει, απο το σπίτι που την κρατούσε δέσμια και δύστυχη τόσο καιρό.
Πιάνει το χέρι του Robert ο οποίος τη σφίγγει στην αγκαλιά του και φεύγουν μακριά. Μακριά από αυτο το σπίτι της δυστυχίας και αυτόν τον τρόπο ζωής.

"Περίμενε!" αναφώνησε η Amelia κοιταζοντας προς τα πίσω, το σπίτι της. "Καιρός ήταν.... ΕΧΕ ΓΕΙΑ!!"

Είπε με έντονη φωνη τινάζοντας το δαχτυλίδι των αρραβώνων της ψηλά στον αέρα, με το διαμάντι να λάμπει στο φως εκείνου του φθινοπωρινου λαμπερου φεγγαριού.

Παιδιά ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.
Ελπίζω να σας άρεσε..
Και ναι..είναι το πρώτο μου τελειωμένο και ομολογώ τρομοκρατηθηκα πως δε θα έβρισκα τελος Τ_Τ
Νway..υπόσχομαι και καλύτερα <3:ρ
Ηave fun 💋💘✌