hij liet me gebroken achter!

28

  Naa een tijdje besloten hanane en ik naar huis toe te gaan we pakte de buss, en binnen no time waren we thuis. Ik zat hele tijd naar me bb te staren, maar walouuuu geen smsje geen oproep helemaal niks, het eerste instantie vond ik het wel vreemd. " Neee niet gelijk raaar denken Soumia er is niks" probeerde ik me eigen wijs te maken. Aangekomen thuis plofte ik neer op de bank. Ik keek op me bb pff het is al kwart over 5 en nog steeds nikss gehoord, ik besloot maar zelf een smsje te sturen; Heeeeyy zinaa, kifesch niks laten horen?;p is alles wel goedd je maakt me zenuwachtiggggg Kissssss and hugss Na een tijdje ging de bel, ik liep naar de deurr en zag me zusss staan ik knuffelde haaar helemaal, en vervolgens gaf ik haar man een hand en tilde ilyass op. Hem gaf ik zoals gewoonlijk kusjes. Ik riep mijn moeder dat ze moest komen en binnen no time was ze beneden samen met samir en pappa lief. We gingen zitten en kletsen over van alles, samir zat lief met ilyass te spellen. Na een half uurtje te hebben gezeten ontving ik EINDELIJK eeen smsje van Karima, ik opende het snel en begon binnensmonds te lezen; Hoi schatt, kom ffkes snel naar buiten ik sta achter je huis geparkeerd Kiss, Ik deed snel mijn marokkaanse slippers aan, en liep zo snel mogelijk naar buiten toe, daar zag ik Karima's ze auto al geparkeerd staan. Ik liep op der af en gaf haaar de 4 gebruikelijke kusjes. Ze keek me aan alsof er wat aan de hand was. Ik keek snel in haar auto en zag alleen maar Chahid. " Waaaar is Yassine?" Vroeg ik hun.. Allebei waren stil en keken mij aan. Karimaa?? Geef antwoord zei ik bezorgd tegen haar.. " Hij mocht niet naar huis" zei karima , ik keeek haar met tranen in me ogen aan, ' hoessoooo mocht niet' vroeg ik haar. " Dat weten we ook niet soumia, maar hij is de enigste die niet mocht gaan, volgens de politie was hij verdacht iemand had hem de schuld gegeven van alles, ze hadden verteld dat het zijn idee was het spijt me soumia, maar we weten niet wanneer hij vrij komt" zei karima tegen me. Elke woord elke zin die ze zat te vertellen kwam hard aan, ik voelde me benen niet meer, en voor ik het wist zakte ik neer. Karima schrok en trok me omhooog, ik knuffelde haar en begon helemaaal te huilen. " Het leven is oneerlijk yaa rabbi waaromm hij" zei ik huilend waaaarommm en die vieze flikker youness hij moest vast zitten en niet Yassine! Schreeuwde ik huilend. Karimaa probeerde me te troosten maar wat ze ook deed me tranen woude niet stoppen. Hij liet me gebroken achter!!! Zo voelde het mijn hart was inmiddels in stukken gebroken. Ik moest hem zien, ya rabbi laaat hem snel vrij komen, ik doe allesss om hem vrij te laten komen. " Karima geniet van chahid ikga naar binnen, en dankjwel dat je langs bent gekomen" zei ik nog snel tegen haar. Ze gaf me een kus op me wang en reed vervolgens weg. Ik zat daar nog helemaal alleeen, en niemand op me heeen. Totdat iemand me van achter aantikte......