hij liet me gebroken achter!

105

  "Uw vrouw had haar bewustzijn verloren, wij dachten dat het door stress kwam, maar toen we goed hadden gekeken zijn we achter gekomen dat U vrouw zwanger is, en bij zwangere vrouwen kan het heeel soms voorkomen dat ze flauw gaan vallen of net als u vrouw hun bewustzijn kwijtraken. Maar u vrouw is nu beter dus je hoeft je geeen zorgen te maken, het enigste wat ze hard nodig heeft is rust!" Vertelde de dokter. Ik kon alleen maar met grote ogen naar hem kijken " soumia is zwanger, ik word vader" fluisterde ik, ik keeek Hanane aan en ik glimlachde naar haaar " ik word vader hanane, eindelijkk ben blij dat alles goed is". Hanane keeek me blij aan en ook zij had dit niet verwacht. " Jullie mogen naar binnen gaan" zei de dokter. Ik keek hanane aan en hanane knikte " ga maar alleeen, doe maar eerst uitpraten" zei Hanane. Ik bedankte haar en met een bonsde hart liep ik richting de kamertje van Soumia. Ik twijfelde om naar binnen te gaan, want ik was bang dat ze ging schreeuwen. Na wat getwijfeld te hebben had ik toch me moed verzameld en liep ik de deur binnen, soumia keek meteen mijn kant op, en ze betoverde een lieve glimlachje die me vlinders in me buik liet fladderen. Soumia: Ik opende me oogjes langzaam open, ik kon niet zo goed zien waar ik was maar ik had al een gevoel dat ik niet thuis wass. Ik slootte me ogen strak dicht en daarna deed ik ze wijd open, ik keek om me heen en ik schrok, ik knipperde snel met me ogen, maar nog steeds was ik op dezelfde plaats. " Mevrouw voel jij je weer beter?" Vroeg een dokter. Ik keeek hem verbaasd aan en ik vroeg " wat doe ik hier?" De dokter keek me aan en ze zei meteen dat ik bewust was geraakt en dat een meisje en een man me hadden gebracht, volgens hem waren ze me nicht en me echtgenote. Ik was meteen blij toen ik dat hoorde, want dat betekend dat Yassine ook hier was. " Dankjewel ben blij dat je dit zegt" zei ik tegen hem. Hij keeek me blij aan en hij zei meteen " ja en je word helemaal blij als ik je vertel dat je zwanger bent" ik keek hem ongelooflijk aan " wa att ben ik zwangge e rrr?" Vroeg ik stotterend. " Jaaa je bent zwanger gefeliciteeeerd" zei hij terug. Ik keek meteen blij naar me buik en ik deeed me handen erop " mijn engeltje" zei ik fluisterend. Me dag was meteeen goed, ik was blij dat ik zwanger ben. En ik was vooral blij omdat Yassine de vader was. De dokter liep de kamer uit en hij ging naar buiten toe. Terwijl ik aan het dag dromen was, hoorde ik me deur enkele minuten later open gaan. Ik keek naar de deur en er verscheen meteeen een glimlach toen ik Yassine zag aankomen. Yassine liep op me af, en hij omhelsde me strak, ik deed me armen om hem heen en ik trok hem strak tegen me aaan. " Ikhouvanje" fluisterde ik zacht in ze oren. Hij trok me nog stevige vast, daarna keek die me aan en begon die me te zoenen. " Schatt we worden papa&mama" zei ik tegen hem. " Jaa ik weeet lieverd en ik ben daar heeel blij mee!!" Zei yassine. Hij deed zijn hand op me buik, en hij begon te lachen. Ik was zoo blij dat hij er was, en ik voelde me zo gelukkig bij hem. Maar dat veranderde meteeen toen ik dacht aan Youssra. " Yassine stop" zei ik, hij keek me met betraande ogen aan en vroeg me wat er was. " Yassine, dit kan niet zo je word vader van 2 kinderen ons kind, en de kind van die h o e r!" Zei ik. " Soumia zeg dit nooooooit en noooooooit meeer, ik heb Youssra niet zwanger gemaakt en dat weetje zelf oook heeel goed!" Zei die wat geirriteeerd. " Ohja wat had die smsje dan te betekenen?" Vroeg ik hem. " Die smsje was nikss, en ik woude het je uitleggen maaar jij wilt niet luisteren" zei die wat streng. " Ik hoef jou uitleg niet, die smsje was duidelijk gnoeg, terwijl jou vrouw thuis op jou zit te wachten, ben jij je gevoelenss bij een andere vrouw aan het uitgeven" zei ik met een brok in me keel. " Soumia dat is niet waar, ik had haar die avond alleeen maar duidelijk gemaakt dat ik niks van haar wou maar voor haar was het dus niet duidelijk gnoeg" zei yassine. " Waarom looog je dan tegen mij?" Vroeg ik hem. " Wat denk je zelf soum?". " Dat weet ik niet anders vroeg ik het niet" zei ik sacractisch. Yassine keeek me aan met zijn betraaande ogen en hij zij verder niks. Ik geloofde hem wel en ik moet hem wel een kans geven hij word de vader van mijn kind!!! Mijn hart zij geef hem een kans, maar een stemmetje zei dat ik het niet moest doen!! " Yassine?" Zei ik zacht, " ja schat". " Hou je van me?" Vroeg ik hem. " Wat is dat vooor een vraag soumia?" Zei die terug. " Ik wil weten of je van me houdt geeef me een antwooordd" zei ik wat harder. " Natuuuurlijk hou ik van je soumiaaa"" zei die met zijn schore stem. Ik keeek hem aaan en ik begon te huilen, " yassine ik wil je zo graaaag een kans geven, maar ik kan het niett" zei ik. Yassine keek me verbaasd aan en zei " soumia verdomme we krijgen eeen kind samen, ik houu van jouuu, hoe kan ik je me liefde bewijzen" ik keeek hem alleeen maar aaan, en zo bleven we dan in stilte. Het enigste wat je nog kon horen was mijn gehuil. Enkele minuten later brak yassine de stilte " ik wil nu een graag een besluit, wil je nog met me doorgaan?" Vroeg die zacht. Ik keek hem aan en zonder na te denken zei ik "nee". Yassine keek me geschrokken aaan en ikzelf schrok ook van me besluit. Vooordat ik wat wou zeggen, stond Yassine op en verliet me kamer. Ik kon maaar huilen en huilen " ya rabbi wat heb ik gedaaaaan!! Dit was niet mijn bedoeling" fluisterde ik zacht. Hanane kwam me kamer binnen en ze zag meteeen me tranen. Ze omhelsde me strak terwijl ik bij haaar al mijn verdriet zat te huilen. " Sssst maar soumia het komt goed" sussde Hanane. " Neeee het komt noooit meer goed en het is mijn schulddd!!!!" Zei ik hysterisch. Hanane keek me aan en ze veegde me tranen af. " Dat moet je niet zeggen, als allah (swt) wilt dat jullie weer bij elkaar komen, dan komen jullie weer bij elkaar, alles is mektab" zei hanane me gerust, ik keeeek haar aan en ik gunde haar een slappe glimlach. Na enkele minuten mocht ik eindelijk naar huis toe. Ik zoude eigelijk blij moeten zijn want ik was zwanger!! Maaar jammer genoeg was ik het niet, ik woude me kind niet meeer en dat allemaal vanwege Yassine!!! Hoe moet mijn kind nou opgroeien zonder papa. Met die gedachten bleeeef ik huilen tot ik niet meer kon. Mijn toekomst bestaat niet meer, mijn toekomst is verzonken en dat dankzij mij!!